برای تنظیم خلق و خویتان می توانید از برخی مواد غذایی کمک بگیرید. بیماری دوقطبی، تندخویی و پرخاشگری،استرس و اضطراب از انواع عارضه هایی هستند که می توان با تغییر الگوی غذایی آن ها را تغییر داد. به برخی از راهنمایی های پزشکی در این رابطه دقت کنید.
در مغز سیستم‌های متفاوتی داریم که مهم‌ترین‌های آن را می‌توان به ۴ دسته «آدرنرژیک»، «موسکارینرژیک»، «سروتونرژیک» و «دوپامینرژیک» تقسیم کرد.این ۴ گروه مهم‌ترین مسیرهای نوروترنسمیترها در مغز است. حفظ تعادل میان این ۴ مسیر بسیار مهم است. زمانی که یکی از این مسیرها در مغز قالب شود، فرد از حالت روحی و روانی عادی خارج می‌شود.
مثلا اگر سیستم سروتونرژیک یکباره فعال و بعد غیر فعال شود، همان بیماری دوقطبی پیش می‌آید یا وقتی سیستم «موسکارینرژیک» یا «دوپامینرژیک» زیادی فعال شود، فرد ناگهان سرخوش و بعد دچار حالت خمودگی می‌شود. غذاهای مختلف حاوی مواد متفاوتی هستند. به هم خوردن الگوهای غذایی هم می‌تواند باعث استرس و اضطراب شود.و وجود استرس و اضطراب می‌تواند الگوهای غذایی را به هم بریزد.کدام غذاها استرس آورند؟طی مطالعه گروهی از متخصصان تغذیه که به سرپرستی بنده روی دانشجویان خوابگاه دانشگاه اهواز انجام شد، مشخص شد الگوهای غذایی دانشجویان این خوابگاه به نسبت زمانی که در منزل خود زندگی می‌کردند، به شدت به هم ریختهو بیشتر به سمت غذاهای سریع و البته کم‌کیفیت مثل سوسیس و کالباس با تخم‌مرغ و … رفته است و در نتیجه این کار میزان استرس و اضطراب دانشجویان بالا رفته است. در کنار این قضیه نباید فراموش کنیم که برخی غذاها خود باعث بروز اضطراب می‌شوند. غذاهای تند با اینکه حاوی ماده‌ای به نام «کسپیسین»هستند و برای سوخت و ساز بدن و همینطور برای قلب مفید است باعث افزایش سیستم «آدرنرژیک» و افزایش تولید آدرنالین در مغز می‌شود و هرقدر آدرنالین در بدن بیشتر باشد، سیستم «گریز و ستیز» در مغزش فعالتر می‌شود و فرد همیشه در حالت تندخویی و پرخاشگری است. گاهی هم بافت زیاد قند خون مانع از حفظ ثبات مغز و همینطور خلق و خو می‌شود.
کدام مواد غذایی خموده می‌کنند؟بررسی ها نشان داده مصرف بیش از حد شاهدانه می‌تواند باعث فعالیت سیستم موسکارینرژیک و سرخوشی کوتاه‌مدتی در فرد مصرف‌کننده شود اما از آنجا که مصرف مداوم و بیش از حد شاهدانه باعث کم شدن حساسیت این گیرنده‌ها می‌شود، بعد از گذشت مدتی فرد دوباره خموده خواهد شد.
در واقع در این مورد فرد به نوعی به شاهدانه معتاد شده و گیرنده‌های موسکارینرژیک او، به مواد داخل شاهدانه تحمل پیدا کرده‌اند بنابراین فرد برای تجربه مجدد حالت سرخوشی مجبور است مصرفش را مدام بیشتر و بیشتر کند اما در نهایت فقط باعث مقاوم‌تر شدن گیرنده‌های موسکارینرژیک نسبت به مواد شادی‌بخش شاهدانه می‌شود.
