غالبا افراد مبتلا به اوتیسم از مشکلات مختلفی در جامعه رنج میبرند. افراد مبتلا به اوتیسم قادر به استخدام برای اشتغال به کار نیستند و به واسطه این بیماری در کودکی با پیامدهای مختلف آن در بزرگسالی مواجه خواهند بود. گفته های زیادی در مورد این بیماری شنیده می شود که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد.
برخلاف تصور رایج، بسیاری از بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم قادر به کار کردن هستند. با این‌حال، هنوز هم بسیاری از آن‌ها در مراحل استخدام نادیده گرفته می‌شوند. بنابراین بسیاری از افراد مبتلا به اوتیسم دوست دارند که کار کنند، اما عدم حمایت جامعه از این افراد و درک نشدن‌شان، آن‌ها را از شغل داشتن محروم می‌سازد. مردم به اوتیسم به‌عنوان بیماری‌ای نگاه می‌کنند که روی کودکان تاثیر می‌گذارد، اما اوتیسم در طول تمام زندگی با فرد بیمار ادامه پیدا می‌کند.
البته گذار از نیازها و مراقبت‌های دوران کودکی در افراد مبتلا به اوتیسم به دوران بزرگسالی با افزایش آن‌ها همراه است. بیشتر اوقات، انتظارات غیرممکنی از افراد مبتلا به اوتیسم دارند. هرچقدر فرد بزرگ‌تر می‌شود، وضعیت او هم سخت‌تر می‌شود، چون از او انتظار دارند که مثل یک انسان بزرگ‌سال تصمیم بگیرد و فراموش می‌کنند که او به اوتیسم مبتلا است.
مردم معمولا اعتقاد دارند که افراد مبتلا به اوتیسم، توانایی خاصی در علم ریاضیات دارند و حتی می‌توانند کُدهای خاص محرمانه را بشکنند! با این‌حال، واقعیت این است که شرایط هر فردی با دیگران فرق می‌کند. اگرچه برخی از افراد مبتلا به اوتیسم، حافظه بلندمدت خوبی دارند، اما ممکن است حتی نتوانند بند کفش خودشان را ببندند!
