آیا پز دادن زیاد کودک , او را با مشکل مواجه میکند ؟

آیا پز دادن زیاد کودک , او را با مشکل مواجه میکند ؟ : کودکان در بعضی سنین عاشق صحبت درباره کارهای حیرت آوری هستند که می‌توانند انجام دهند و در این مقاله بر آنیم که به شما نشان دهیم که چگونه آن ها را تحت کنترل در آورید. وقتی نخستین اسکوتر را برای پسر هفت ساله مان خریدیم , او اصلا با آن آشنا نبود. ” نیکی ” با تمرین های پیاپی توانست پیشرفت هایی حاصل کند , اما به طور اغراق آمیزی از خود تعریف می کرد و خود را قهرمان اسکوترسواری می نامید , تا آنجا که موجب عصبانیت برادر بزرگ ترش و جرو بحث های شدید میان آن ها می شد . کم کم که خیالم از بابت سلامتی و حفظ امنیت او راحت شد , گیج و حیران با خودم فکر میکردم که چرا نیکی در مورد چیزی که آشکارا در آن خیلی خوب نیست , این قدر ادعا دارد ؟ آیا واقعا به ادعایش ایمان دارد یا فکر میکند با این لاف زدن ها , ادعایش به حقیقت می پیوندند ؟ . بالاخره حالا که رجز خوانی های او , برادرش را تا این حد از کوره به در می کند,  آیا دوستانش را با او دشمن نخواهد کرد ؟

آیا پز دادن کودکان طبیعی است ؟

متوجه شده بودم که بسیاری از کودکان در این سن به خود نمایی در مورد کارهایی که انجام می‌دهند, تمایل داند. برای نمونه شنیدم که یکی از همکلاسی های نیکی به خاطر اینکه نامش در روز تولدش در روزنامه درج شده بود, خود را آدم معروفی می‌خواند! یکی دیگر از دوستانش هم که به کلاس ژیمناستیک می‌رفت, ماه ها از استعداد فوق‌العاده‌اش در این ورزش و اینکه به المپیک راه خواهد یافت, لاف می‌زد. گرچه این فخر فروشی‌ها و پز دادن ها به نظر  زیان‌بار می‌رسد , ولی در واقع رفتاری کاملاً طبیعی به شمار می‌آید

بعد از هفت سالگی کودکان به قابلیت شناختی جدید دست می یابند که به واسطه آن فکر می‌کنند دارای ویژگی‌ها و توانایی‌های ماندگاری هستند, آن ها  آن قدر به خاطر این عقاید جدید در خوشان هیجان‌زده می‌شوند که می‌خواهند دائما درباره آن صحبت کرده و توجه دیگران را جلب کنند, همان چیزی که به رجز خوانی و پز دادن منجر می‌شود

با ادعاهای کوچک چگونه برخورد کنیم؟

به عنوان والدین شما نباید این شور و شوق با شکوفایی بخشی از خودآگاهی کودکتان را سرکوب کتید, ولی مسلماً نمی‌خواهید یک کودک متظاهر تمام عیار هم بار بیاورید. کلید این کار, آن است که به کودک خود کمک کنید ملایم تر شود و راه درست بیان رضایت و خشنودی از قابلیت‌هایش را بیاید, بدون آنکه درباره حقیقت موضوع غلو کند

رجز خوانی‌های روز مره

خیلی ساده, بعضی کودکان هفت تا هشت ساله نمی‌دانند چگونه موفقیت‌ها یا داشته‌هایشان را بدون مبالغه و غلو بازگو کنندد. در واقع شاید کودک شما اصلاً تشخیص ندهد که پرگویی‌هایش در مورد قهرمان اسکوتر بودن یا بهترین شنا گر بودن و…. ممکن است باعث آزار سایر کودکان شود. اما چرا این کار را انجام می‌دهد؟ گاهی اوقات بچه‌ها پزمی دهند و در مورد کارهایشان رجز خوانی می‌کنند تا توجه دیگران را جلب کنند یا اینکه فقط می خواهند با دیگران ارتباط برقرار کند, ولی هنوز به مهارت های اجتماعی درست برای این کار دست نیافته‌اند.

با وجود همه این‌ها, شما نباید فوراً مداخله کنید. آگاهی اجتماعی کودک شما مسلماً به طور طبیعی حاصل می‌شود, پس سعی نکنید با آنچه که اساساً یک مرحله طبیعی از رشد اوست, مقابله کنید. هم سن و سال‌های او نیز در وضعیت مشابهی قرار دارند و به همین خاطر, آن‌ها کمتر از شما نسبت به این مسئله حساسیت به خرج می می دهند. به هر حال چنانچه احساس می‌کنید  که خودستایی و پز دادن‌های کودک شما بیش از اندازه است, در این باره با آموزگار یا مربی او مشورت کنید. چنانچه لاف زدن‌هایش, مثلاً اینکه ” من نابغه ریاضیات هستم “, موجب دشمنی و دور شدن دوستانش می‌شود, لازم است به او تشری بزنید تا به تدریج مجاب شود. برای مثال از چندین جمله ای استفاده کنید: ” همه افکارت راجع به این موضوع, افکار بزرگی هستند که بهتر است فقط برای تشویق خودت آن‌ها را در ذهنت نگه داری. اگر آن‌ها را با صدای بلند به زبان بیاوری, ممکن است باعث شوی نا یکی از دوستانت نسبت به توانایی‌های خودش احساس بدی پیدا کند یا فک کند تو می‌خواهی پز بدهی!

نوع دیگر خودستایی ” من بهتر از تو هستم!”

بچه‌ها در این سن به‌ شدت اهل رقابت هستند و گاهی اوقات حاضرند هر کاری بکنند تا برتری خود را نسبت به هم سن و سال‌های خودشان ثابت کنند. بسیاری از بچه ها فکر می‌کنند کوچک کردن دیگران خود به خود آن‌ها را بزرگ می‌کند. حتی اگر بچه‌ها گفتار و رفتار حقارت آمیز کودک شما را تحمل کنند, به طور حتم شما نمی‌خواهید کودک بدجنس و فرومایه‌ای را تربیت کنید که با تحقیر دیگران,  راه خود را باز می‌کنند. اگر متوجه شدید که این کار دارد عادت او می‌شود, قبل از اینکه از کنترل شما خارج شود, مداخله کنید و برایش توضیح دهید که ” آگاه کردن دیگران از آنچه که واقعاً قادر به انجام آن هستی,  مثلا ” من نمی‌توانم گیتار بنوازم ” ,  خوب است ,اما خودستایی و پز دادن در باب اینکه تو بهتر از دوستت هستی, مثلاً ” من  می‌توانم گیتار بنوازم و تونمی توانی!” آزار دهنده است و شاید دوستت را برنجانی و حتی او را از دست بدهی!”

یکی دیگر از سناریوهایی که باید در  آن مداخله کنید, وقتی است که کودک شما به دیگر کودکان جیزی شبیه به این بگوید: ” من در جشن تولدم یک گیتار هدیه گرفته ام که خیلی بهتر از مال توست!” پز دادن به خاطر دارایی‌ها و مادیات چیزی است که باید کاملاً روی آن خط بطلان کشید. مشکل  این است که بعضی بچه‌ها تفاوت بین ابزار هیجان به خاطر داشتن یک چیز جدید و یک ” آدم اعصاب خرد کن بودن ” را نمی فهمند. برای او توضیح دهید که اشکالی ندارد اسباب بازی جدیدش را به دوستانش نشان دهد, اما باید اسباب بازی‌اش را به دوستش هم بدهد  تا او احساس بدی نکند و ناراحت نشود. در ضمن باید حتماً خودتان نزد فرزندتان الگوی فروتنی و تواضع باشید و با نشان دادن ماشین جدید خود یا کفش های گران تان قیمتتان به دیگران پز ندهید

با این ذهنیت, سعی کنید بفهمید که چه چیزی باعث شده است که کودک شما پز بدهد و از خود تعریف کند. شاید هم ربط خیلی مشخص و واضحی به چیزی پیدا نکنید. مثلاً بچه ای که در خواندن ضعیف است و تمام تلاش خود را می‌کند تا در حیطه خواندت قوی شود, ممکن است بی وقفه در مورد فعالیت که در آن خوب پیش می‌رود, مانند بازی اسکیت, حرف بزند. یا کودکی که به تازگی صاحب یک خواهر یا برادر کوچک تر شده است, ممکن است ناگهان از سفرشان به کشور دیگری سخن بگوید, اگر چه هرگز آن جا را ندیده باشد! پس همیشه کامی به عقب بردارید  و سعی کنید مشکل اصلی زیربنایی را بیابید  و روی خودستایی و رجز خوانی او تمرکز نکنید

شما باید محیطی بسارید تا کودک در آن برای صحبت کردن درباره چیزی که موجب اضطرابش می‌شود, احساس راحتی کند. وقتی که کودک احساس اعتماد به نفس بیشتری کند  , به تدریج لاف زدن‌ها و پز دادن‌های او از بین می رود و در آخر, زمانی که او را تشویق می‌کنید تا در تعریف کردن از دیگران دست و دل‌باز باشد, در دلش احساس بهتری نسبت به این موضوع پیدا می‌کند و از افتخاراتش, بدون آنکه آن‌ها را در بوق کند, لذت خواهد برد!