انسولین غالبا برای بیماران دیابتی تجویز می شود. برای موفقیت در این زمینه بهتر است به نوع انسولین و میزان آن به خوبی دقت کنید. در صورتی که بیماران دیابتی مبتلا به بیماری های عفونی شوند دوز و مقدار انسولین تغییر خواهد کرد.
افراد دیابتی و والدین ایشان باید بدانند که انسولین ، دارویی با اثر بسیار بالاست و هرگونه سهل‌انگاری یا اشتباه در مقدار تزریق آن ممکن است خطرناک باشد و حتی فرد دیابتی را با خطر جانی مواجه سازد (مثل کاهش قند خون شدید)! به همین دلیل علاوه بر پزشک، کودک و نوجوان دیابتی،به ویژه والدین ایشان باید از آگاهی و اطلاعات لازم و کافی در این زمینه برخوردار باشند که حضور در دوره‌های آموزشی و تکرار آن در هر سال، این امکان را برای دیابتی و خانواده او فراهم می‌سازد. لازم است والدین محترم یک فرد دیابتی مبتلا به دیابت نوع ۱، اطلاعات خود را از تیم بهداشتی- درمانی دریافت کنند،زیرا والدین شبانه‌روز خود را با فرزند دیابتی خود می‌گذرانند و محوریت درمان در دست ایشان است. موفقیت انسولین درمانی ابتدا به «نوع انسولین و میزان آن» بستگی دارد. انتخاب درست نوع و میزان انسولین به عوامل متعددی وابسته است.
عواملی چون سن، وزن، قد، جنس، چگونگی فعالیت جسمی، عادات غذایی، وضع زندگی، سن ابتلاء به دیابت،مدت ابتلاء به دیابت، وضع اقتصادی- اجتماعی دیابتی و خانواده او، وجود بیماری‌های حاد و مزمن، روند دیابت، دفعات تزریق و غیره. در مواقع زیر، نیاز به انسولین افزایش می‌یابد: بروز عفونت، بیماری همراه با تب، کاهش فعالیت جسمی، مصرف برخی از داروها، دوران عادت ماهانه. در موارد زیر نیاز به انسولین کاهش می‌یابد: حین فعالیت جسمی و ورزش، مصرف برخی از داروها.
