دنیای بدون قدرت : انسان ذاتا قدرت طلب است از بدو خلقت تا امروز , از قابیل و نمرود تا امپراطوری ها و لشکر کشیها , از خیام و ارسطو تا انیشتین و رونالدو . هرکسی هنری , ایده ای و ابزاری را برای برتری خودش نسبت به دیگران پرورش می دهد و بدست می آورد تا حاکم تر شود , حکومت کند , دستور دهد و لذت ببرد و احساس خوشبختی کند . و در این میان انتخاب هدف و مسیر رسیدن به آن برای هر کسی متفاوت است . ولی آنچه نابخردانه و آزار دهنده است له کردن انسانهای دیگری است که در این میان حق زندگی دارند . انسانهایی از نوع کودکان , پیران , مادران , برادران و این با تیر و اسلحه و توپ و تانک اتفاق می افتد و یا با قلم و خودکار و گوشه چشم , انسانهایی که جز لقمه نانی برای خوردن و تکه لباسی برای پوشیدن و کف دستی برای خوابیدن نمی خواهند . نه برج و لباس مارک دار می خواهند , نه یورش و دیه دادن های هر روزه را , نه بادیگارد و شیر توالت ازجنس طلا , نه کشف حجاب اون ور آب و سینه چاک مقدسات و محرمات این ور آب
دنیای بدون قدرت و هدف
نمیدانم راهی هم هست که به هدفت برسی بدون آنکه پا روی شانه و گردن کسی بگذاری . راهی هست که حقی را نخوری و حق خودت را بدست آوری و شاید حق هر انسانی به اندازه خودش است و آیا همه با هم برابرند ؟ برابری و مساوات واژه ای غریب برای همه هست آنکه دارد و برتر است مساوات را نمی پسندد و آنکه ندارد و کمتر است مساواتی نمی بینید این داستان امروز و دیروز نیست داستان هزاران سال است که تکرار می شود.
کمی کلاه خود را قاضی کنیم که البته هر کسی ته دلش می داند چه کاره است . روز و شبی را به یاد آوریم که در معامله ای با خودمان کلنجار می رفتیم که چه خوب می شود به آرزوهایم میرسم و از آن طرق قلقلک حق من هست یا نیست و ضایع شدن حقوق دیگران و ظلمی که به فلانی می شود که خودش هم خبر ندارد کمی مانع می شد ولی انتخاب کردیم و رفتیم به سوی خوشبختی!
باشد که کسانی هم بودند که انتخاب نکردند و خوشبخت شدند , البته , خوشبختی را چه تعبیر کنی که آرامش انتخاب نکردنها هم خوشبختی است که برخی نمی دانند
ختم کلام اینکه اگر چه کسب قدرت بدون خون ریزی امری محال است حال قدرت در مقام و پست باشد یا پول و ثروت . اما قناعت برترین قدرت است که هرکسی نصیبش نمی شود . باشد که قدرتی نباشد که قادر اصلی خداوند است و بس
