با استفاده از خرما می توانید انواع مشکلات جسمی خود را درمان کنید این میوه پرخاصیت در پیشگیری از ابتلای شما به انواع بیماری های سرطانی تاثیرات مفیدی میگذارد. افراد مبتلا به امراض قندی بهتر است در مصرف خرما دقت کرده و زیاده روی نکنند.
خرما یکی از مغذی‌ترین میوه‌ها و سرشار از انواع ریزمغذی‌های ضروری و مورد نیاز بدن است. خرمای تازه، نرم و قابل هضم است و قندهای ساده‌ای مانند فروکتوز و دکستروز دارد. هر ۱۰۰ گرم خرما، حاوی حدود ۲۷۷ کیلوکالری انرژی است و می‌تواند منبع خوبی برای تامین انرژی بدن در ماه رمضان و روزهایی که کار و فعالیت زیادی داریم، باشد.
این میوه مغذی، سرشار از فیبر غذایی است که می‌تواند باعث پیشگیری از جذب چربی بد خون در دستگاه گوارش بشود و جلوی ابتلا به سرطان کولون را هم بگیرد. خرما، حاوی آنتی‌اکسیدانی به نام تانین هم هست و از این رو، میوه‌ای ضدعفونی‌کننده، ضدالتهاب و ضدخونریزی هم به‌حساب می‌آید. ویتامین A موجود در خرما هم می‌تواند از ابتلا به سرطان‌های دهان و ریه پیشگیری کند. این میوه با وجود دارا بودن مقادیر فراوانی از انواع بتاکاروتن‌ها مانند لوتئین و زیگزانتین می‌تواند عاملی برای پیشگیری از ابتلا به سرطان‌های پروستات، پستان، پانکراس و اندومتریال هم باشد. خرما منبع خوبی برای دریافت آهن است و مصرف آن به خانم‌های باردار و قاعده توصیه می‌شود. ویتامین‌های گروه B، ویتامین K، پتاسیم، مس، کلسیم و منگنز از دیگر دارایی‌های ارزشمند خرما به‌حساب می‌آیند که می‌توانند به تولید سلول‌های قرمز خونی و پیشگیری از لخته شدن خون در رگ‌ها کمک کنند.
خرما با نام علمی Phoenix dactylifera گیاهی تک لپه‌ای و گرمسیری جزو تیره نخل‌ها است که میوه‌اش خوراکی و دارای هسته‌ای سخت و پوست نازک و طعم شیرین که به شکل خوشه‌ای بزرگ از شاخه آویزان می‌گردد و برگهای آن بزرگ است. ارتفاع نخل به ۱۰ تا ۲۰ متر یا بیشتر می‌رسد. به میوهٔ نرسیده خرما، «خارَک» یا «خرک» یا کنگ (و در زبان عربی، «حبابوک») گفته می‌شود. رطب مرحله قبل از رسیدگی کامل خرماست که رطوبت بیشتر و قند کمتری نسبت به خرمای کاملاً رسیده دارد.
میوه خرما جزو میوه های سته می‌باشد یعنی تمام قسمت بریکاری آن گوشتی و محتوی مواد غذایی است. خرما از دورانِ باستان در رژیم غذایی انسان وجود داشته است و یکی از قدیمی‌ترین میوه‌های کشت شده توسط انسان بوده است.درخت خرما در نواحی گرمسیری و نیمه‌گرمسیری، از جمله ایران پرورش می‌یابد. با اینکه خاستگاه آن را میانرودان، عربستان و شمال آفریقا ذکر می‌کنند ولی بررسی‌های علمی، آن را به گونه‌ای به نام علمی P.H. Sivestris که در هندوستان می‌روید نسبت می‌دهند. باستان شناسان احداث نخلستان‌ها را به پنج هزار سال پیش نسبت داده‌اند زیرا نامی از آن بر لوحه‌های گلی ۵۰ سده پیش یافته‌اند.
