پرت کردن اشیا به سمت اطرافیان برای کودکان چه لذتی دارد؟گاهی اوقات این کار کودکان به ضرر سلامتی اطرافیان تمام خواهد شد ،ترک عادت پرت کردن اشیا توسط کودک چگونه امکانپذیر خواهد بود؟بهتر است وی را با خطرات جانبی و وسایلی که نباید به سمت دیگران پرتاب شوند آشنا کنید.
علت پرت کردن اشیا توسط کودک چیست؟ پرت کردن اشیاء از نظر کودکان ١٨ ماهه تا سه ساله، کار لذت بخشى است، زیرا مهارتى است که نیاز به هماهنگى دست و چشم دارد. تعجبى ندارد که کودک مشتاق است این مهارت جدید را تمرین کند. او پس از کشف این مهارت، در‌مى‌یابد که هرچه پرت مى‌کند به زمین مى‌افتد و دیگر بلند نمى‌شود. این شما هستید که مى‌دانید نیروى جاذبه چیست. او نمى‌تواند این موضوع را توجیه کند و فقط اثر پرت کردن را مى‌بیند. وقتى توپ را پرت مى‌کند، دوباره به هوا بلند مى‌شود، اما وقتى گوجه را پرت مى‌کند، روى زمین پخش مى‌شود. البته حق دارید عصبانى شوید
وقتى مى‌بینید ماکارونى‌ها در هوا پرواز کرده و کف آشپزخانه‌ى تمیزتان، پخش مى‌شوند، ولى همه اینها از نظر کودکتان جالب و هیجان‌انگیز است. براى حل مسئله چه کنیم؟ فقط زمانى که کودکتان سنگى به طرف شیشه‌اى پرت مى‌کند، یا ممکن است به کسى آسیب برساند، او را تنبیه کنید. تلاش براى ترک دادن عادت پرت کردن در این سن، بى‌فایده است. به جاى آن تلاش کنید با کمک راهکار‌هاى زیر، اشیاء و مکان‌هایى را که در آن، اجازه پرت کردن دارد، محدود کنید.
به او نشان دهید چه چیزهایى را مى‌تواند پرتاب کند. کودکان نوپا خیلى زود یاد مى‌گیرند که چه چیز هایى را نمى‌توان پرتاب کرد، به شرطى که گزینه زیادى براى پرتاب کردن در اختیار داشته باشند. توپ‌ها گزینه‌هاى مناسبى هستند. البته بهتر است توپ‌هاى ابرى را جلو دستش بگذارید زیرا اثرات مخرب کمترى دارند. اما بازى‌هاى پرتابى زیادى نیز وجود دارند. براى مثال پرتاب کردن توپ درون سبد یا انداختن خرده سنگ درون آب، به ویژه اگر خودتان با آنها همکارى کنید، بازى‌هاى سرگرم کننده‌اى براى کودکان دو ساله هستند.
پیامى که به او منتقل مى‌کنید این است که، پرتاب کردن کار جالبى است اما زمانى که چیز مناسبى را در جاى مناسبى پرتاب کنیم. زمانى که او چیز نامناسبى را پرتاب مى‌کند، مثلاً کفشش را، کفش را از او بگیرید و بگویید: “کفش براى پرت کردن نیست! توپ براى پرت کردن است!” سپس یک توپ به دستش بدهید. *پرتاب‌هاى پرخاشگرانه‌اش را سرکوب کنید. زمانى که شىء نا مناسبى را به سمتى که نباید پرتاب کرد، تا جایى که امکان دارد، رفتارش را براى چند لحظه نادیده بگیرید.
زیرا اگر متوجه شود، که با پرتاب شىء به سمت دیگران، توجه شما را به خودش جلب مى‌کند، باز هم این کار را تکرار مى‌کند. اگر معمولاً او، تا حد آسیب رساندن به دیگران پیش مى‌رود، فقط به یاد داشته باشید که هر بار یک واکنش متفاوت نشان ندهید. هر بار چیزى به طرف کسى پرت کرد فقط بگویید: “نه! خطرناک است!” و او را براى ایجاد وقفه به کنارى ببرید تا توجهش به کلمه “نه” جلب شود، و از فضایى که در آن بود جدا شود.
به قدرى باید این کار را تکرار کنید تا یاد بگیرد. اما به ازاى هر یک سال، یک دقیقه وقفه کافیست. او فراموش نمى‌کند که چرا باید از کارى که انجام مى‌داده است دست بکشد. اگر متوجه شده‌اید که او هرگاه عصبانى مى‌شود، چیزى را پرتاب مى‌کند، تشویقش کنید، به جاى پرت کردن، احساسش را با کلمات بیان کند. به او بگویید: “اگر از دست دوستت عصبانى شدى، بگو من عصبانیم!” یا “هر وقت عصبانى شدى به من بگو!”.
مشکلى نیست اگر به او بفهمانید که از رفتارش ناراحت هستید، مثلاً با تن صدایتان، اما هیچگاه بر سرش فریاد نکشید یا او را نزنید، حتى روى دستش. زیرا عصبانیتتان، نتیجه کار را خراب مى‌کند. اما اگر همچنان بر پرتاب کردن اشیاء به شکل خطرناک، اصرار مى‌ورزد، چاره اى ندارید جز اینکه اسباب بازى‌هاى شکستنى‌اش را تفکیک کنید، و هرگاه مشغول بازى است، او را زیر نظر بگیرید.
