اگر خانواده ها کمی به رفتارهای کودکشان حساسیت نشان دهند و مراقب حرکات وی باشند به راحتی می توانند بیماری اوتیسم را در وی تشخیص دهند نشانه های ابتلای اطفال به این بیماری را در رده های سنی مختلف در اختیارتان قرار داده ایم با ما همراه باشید.
هرچه تشخیص اوتیسم کودک زودتر انجام بگیرد ، احتمال درمان او بیشتر خواهد بود. بنابر تحقیق جدیدی که انجام گرفته است والدین نقش مهمی را در تشخیص زود هنگام اوتیسم کودک ایفا می کنند و اکثریت خانواده ها پیش از تشخیص متخصصین از نشانه های وجود چنین بیماری در کودک خود آگاه بودند. در تحقیقی که در مجلۀ آمریکایی Academy of Child & Adolescent Psychiatry به چاپ رسیده است بر روی بیش از ۳۰۰ والدین دارای فرزند مبتلا به اوتیسم کار شده است.
بنابر نتایج این تحقیق، اکثر والدینی که کودکان آنها در مرحلۀ خطرناکی از اوتیسم بودند احتمال چنین بیماری را قبلا پیش بینی کرده بودند. به عبارت دیگر، این خانواده ها گزارش دادند که در همان ۶ ماهگی کودک خود متوجه علائم چنین بیماری شده بودند و نسبت به این وضعیت کودک خود نگرانی هایی داشتند. بطور کلی،این تحقیق بیان داشت که نگرانی های والدین در همان دوران اولیۀ کودک پیش بینی کنندۀ اوتیسم هستند. دکتر لونی زواگنبوم ، یکی از محققین این تحقیق و نایب رئیس مرکز اوتیسم در دانشگاه آلبرتا کانادا، می گوید که “والدین در مورد مسائل مربوط به کودکان خود به عنوان یک کارشناس هستند و مشاهدات آنها با ارزش است”.
تا سه ماهگی
تشخیص زود هنگام اوتیسم می‌تواند یک تفاوت چشمگیر در روند بهبود ایجاد کند. به همین دلیل است که هرچه زودتر بتوان این اختلال را مشخص کرد، درمان متفاوت و البته موثری را می‌توان به کار گرفت. تا سه ماهگی علائمی که باید به آنها توجه کنید از قرار زیر است:
• او به صداهای بلند پاسخ نمی‌دهد.
• او با چشمش اشیایی که در حال حرکت هستند، دنبال نمی‌کند.
• او اشیا را گرفته و نگه نمی‌دارد.
• او به آدم‌ها نمی‌خندد.
• او غان و غون نمی‌کند (حرف‌های بی‌ربطی که قبل از زبان باز کردن به کار می‌‌برد)
• او به چهره‌های جدید توجهی نشان نمی‌دهد. تا ۷ ماهگی
• او سرش را به سمت صدایی که شنیده برنمی‌گرداند.
• او هیچ محبتی به شما نشان نمی‌دهد.
• او نمی‌خندد یا صداهای دیگری از خودش در نمی‌آورد.
• او برای به دست آوردن اشیا کاری نمی‌کند.
• او برای خودش هم لبخندی ندارد.
• او تلاش نمی‌کند با انجام کاری در شما جلب توجه ایجاد کند.
• او هیچ علاقه‌ای به بازی‌هایی مانند دالی موشه نشان نمی‌دهد.
تا ۱۲ ماهگی
• او چهار دست و پا نمی‌رود.
• او تک واژه‌ها را بیان نمی‌کند.
• او حرکات بدن مانند تکان دادن سر یا تکان دادن بدن را انجام نمی‌دهد.
• او به اشیا یا عکس‌ها اشاره نمی‌کند.
• او حتی با وجود پشتیبان هم نمی‌تواند بایستد.
تا ۲۴ ماهگی
• او نمی‌تواند راه برود.
• او بیش از ۱۵ کلمه نمی‌تواند صحبت کند.
• او از اسم‌های دو کلمه‌ای نمی‌تواند استفاده کند.
• او به نظر نمی‌رسد که کاربرد اشیا خانه مانند تلفن، چنگال، قاشق و … را بداند.
• او کارها و حرف‌های شما را تقلید نمی‌کند.
• او نمی‌تواند یک اسباب بازی چرخ دار را هل دهد.
• او دستورالعمل‌های ساده را دنبال نمی‌کند.
