غالبا از اکسیژن درمانی برای درمان بیماری انسدادی مزمن ریه استفاده می شود. به تازگی محققین به نتایج جالبی در این زمینه دست یافته اند می خواهیم به تاثیر این روش درمانی بر کیفیت زندگی بیماران و طول عُمر افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه پی ببریم.
یکی از مطالعات اخیر نشان می‌دهد که اکسیژن‌درمانی ممکن است به افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) با درجه خفیف کمک نکند. گزارشی از این مطالعه در New England Journal of Medicine منتشر شده است. محققان در این مطالعه، ۷۳۸ نفر از افراد مبتلا به بیماری انسدادیمزمن ریه (COPD) را به‌طور تصادفی برای دریافت اکسیژن مکمل یا عدم استفاده از آن انتخاب کردند. سطح اکسیژن در خون همه این بیماران نسبتا کم بود. بعد از ۶ سال ادامه مطالعه و پیگیری، محققان به هیچ مدرکی دست پیدا نکردند که نشان بدهد اکسیژن‌درمانی با نتایج بهتری همراه است. علاوه بر این، مشخص شد که کیفیت زندگی بیماران و طول عُمر آنان هم با اکسیژن‌درمانی بهبود نیافته است و حتی مانع از بستری شدن آن‌ها در بیمارستان نشده است.
به‌گفته دکتر وایز، مسئول مطالعه و از اعضای دانشگاه جان هاپکینز، علت این اتفاق هنوز روشن نیست. با این‌حال، به نظر می‌رسد که اثرات مخرب ناشی از کمبود اکسیژن در خون فقط می‌توانند در آستانه خاصی تاثیرگذار باشند. بنابراین، ممکن است که افراد مبتلا به COPD با درجه خفیف، تا حدود زیادی به دریافت مکمل اکسیژن نیازی نداشته باشند. دکتر وایز تاکید می‌کند که این نتایج، به معنای بی‌فایده بودن اکسیژن‌درمانی نیستند.
