به دنبال یافتن منشا چاقی در میان زنان و دختران ایرانی به نتایج جالبی دست یافتیم. پژوهشگران متوجه شدند خانم هایی که در دوران بارداری اشتهای زیادی دارند صاحب فرزندان چاق با اضافه وزن قابل توجه خواهند شد.
ریشه این مساله را می‌توان در مسایل مختلفی از دیدگاه و نگرش اجتماعی گرفته تا مسایل مربوط به تغذیه خود مادر در دوران بارداری و حین شیردهی، تغذیه خود دختران در دوره‌های مختلف زندگی (مخصوصا دوران شیرخوری و دوران بلوغ و کنکور)، فعالیت بدنی دختر بچه‌ها و ژنتیک نژادمان جستجو کرد.
سرمنشا این مشکل، از دوران بارداری است. به لحاظ فرهنگی هنوز هم این نگاه غلط بین خانواده‌ها غالب است که هنگامی که دختر یا عروسشان باردار می شود، با نگاه مشفقانه او را در عمل، وادار به مصرف بیشتر غذا می‌کنند و اسم این کار را به غلط “تقویت” می‌گذارند! در حالی که نیازهای دوران بارداری مشخص است و در حالیکه در سه ماه اول بارداری نبایدمادر بیش از ۱ تا ۲ کیلوگرم اضافه وزن داشته باشد، خانواده‌ها با تعارف بیش از حد غذا و به اصطلاح خودمانی “تقویت” دختر یا عروسشان، با یک شیب تند موجب افزایش تصاعدی وزن مادر باردار و به تبع آن وزن جنین می‌شوند. صدالبته که این امر هم در مورد نوزاد دختر و هم نوزاد پسر، بالسویه تاثیر دارد؛ ولی نکته این است که نوزادان پسر بعدها به دلیل ذاتی، جنسیتی و فرهنگی، فعالیت بدنی بیشتری دارند و مشکل چاقی در آنها کمتر از دختران است.
این حقیقت فیزیولوژیک را هم به یاد آورید که دختر بچه ها ممکن است حتی از سن ۹-۸ سالگی بالغ شوند! پس حتی اگر هم قبول کنیم نگاه دلسوزانه و مشفقانه پدر و مادر نسبت به کودکان دختر و پسرشان، برابر و عادلانه باشد، باز هم دختر بچه ها ضرر بیشتری متحمل می شوند چراکه زودتر بالغ می شوند و پرخوری های این دوران که هنوز به خاطر سن کم بچه ها، با اندکی چاشنی دخالت و اعمال نظر والدین برای بیشتر خوراندن کودکان توام می شود، شروع دردسری می شود که تا آخر عمر گریبانگیر کودکان مخصوصا دخترها را می گیرد.
