هورمون های گرسنگی و سیری در افراد دیابتی دستخوش تغییرات فراوانی خواهند شد و باعث می شوند این بیماران دائما علاقه به خوردن و جویدن خوراکی ها پیدا کنند و در عین حال دچار کاهش وزن شوند نظر پزشکان را در این باره جویا شدیم.
بسیاری از افراد مبتلا به بیماری دیابت یا پیش‌دیابت، دل‌شان می‌خواهد که در تمام طول روز در حال جویدن خوراکی‌ها و مواد غذایی باشند. با توجه به این‌که سلول‌های بدن این افراد، انسولین را نادیده می‌گیرند، قند خون (انررژی) دیگر به‌طور موثر و عادی به سلول‌های بدن نمی‌رسد و درنتیجه، عضله‌ها و اندام‌ها احساس گرسنگی دائمی را تجربه می‌کنند.
شکل‌گیری نوسانات هورمونی در هورمون‌هایی مثل گرلین (هورمون گرسنگی) و لپتین (هورمون احساس سیری)، مساله را پیچیده‌تر هم می‌کند و به‌عنوان محرک قابل توجهی در ایجاد گرسنگی شدید تاثیر می‌گذارد. نکته جالب‌تر این‌که فرد در این حالت ممکن است که بدون هیچ تلاشی و حتی در صورت خوردن انواع خوراکی‌ها در طول روز،باز هم کاهش وزن را تجربه کند. شاید فکر کنید که این پیامد واقعا مثبت است، اما سخت در اشتباه هستید! این نوع از کاهش وزن باعث از دست رفتن توده عضلانی می‌شود. درواقع، این نوع از کاهش وزن زمانی اتفاق می‌افتد که بدن به‌دنبال انرژی یا سوخت (گلوکز) می‌گردد و درنهایت سلول‌های عضلانی را برای دریافت آن تجزیه می‌کند. بدون وجود یک منبع دائمی گلوکز در سلول‌ها، بافت‌های عضلانی تحلیل می‌روند.
