شیوه هایی برای بهبود روانی اشخاص مبتلا به دیابت

 

بهبود روانی دیابتی ها:

دیابت یک بیماری مزمن است که فرددیابتی باید با  مدیریت روزانه و انجام فعالیت های لازم مراقب دیابت خود باشد. آموزش دیابت  برای کمک به افراد مبتلا به دیابت برای بهبود نتایج درمانی بسیار ضروریست

انجمن دیابت آمریکا در بیانیه‌ی اخیر خود عوامل دیگری علاوه بر مدیریت قندخون را که در سلامت افراد مبتلا به دیابت دخیل می باشند، معرفی نمود.

بهبود روانی دیابتی ها:  یکی از عوامل مهمی که باید به آن توجه کرد سلامت روانی و حمایت اجتماعی مورد نیاز برای رفع  چالش‌های عاطفی است که می‌تواند نتایج سلامت این افراد را تحت تأثیر قرار دهد.

 در این بیانه آمده است که ارائه دهندگان مراقبتهای بهداشتی باید زمان و انرژی بیشتری را با تمرکز بر این زمینه، که غالباً نادیده گرفته می‌شود، صرف کنند.

بهبود روانی دیابتی ها: به این منظور، راههایی برای غربالگری، ارزیابی و درمان موانع مختلف روحی و روانی که بر مدیریت دیابت تأثیر می‌گذارند، شناسایی شده است.

 در گزارش انجمن دیابت آمریکا به نتایج دو تحقیق اشاره شده است که نشان می‌دهند حمایت اجتماعی عامل پیش بینی  کننده‌ی مهمی در ابتلا این افراد به اختلالات روانی است. در این مطالعات کارآیی و اثر بخشی درمانهای مختلف رفتاری مناسب و قابل پذیرش توسط این افراد، بررسی شده است.

بهبود روانی دیابتی ها:یافته‌های این تحقیقات نشان می‌دهد مداخلاتی مانند صحبت درمانی، شروع خوبی برای پیشگیری و درمان “پریشانی روانی” است. این موضوع تاکیدی بر این واقعیت است که پرداختن به مشکلات روحی و روانی که احساسات و سلامت ما را تهدید می‌کند با مکالمه آغاز می‌شود، مکالمه‌ای که نشان می‌دهد که ارتباط ما با خودمان و با دیگران چگونه است.

نتایج محققان درباره بهبود روانی دیابتی ها

بهبود روانی دیابتی ها:  در یک مطالعه ی ۱۲ هفته‌ای به نام “برنامه‌ی[۱] ACTIVE II” ، محققان دریافتند که بیان احساسات  به درمان این افراد کمک می‌کند. افرادیکه در صحبت درمانی شرکت کرده بودند، نسبت به همتایان آنها که در فعالیت‌های دیگر مانند ورزش شرکت داشتند، از علائم بالینی افسردگی کمتری رنج می‌بردند.

 در مطالعه‌ی دوم بنام SEARCH for Diabetes in Youth، بر شیوع اختلالات رفتاری در خوردن غذا جوانان مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ تمرکز شده بود.

 چنین اختلالاتی غالباً در افراد مبتلا به دیابت نادیده گرفته می‌شود، اما ۲۱.۲ درصد از شرکت کنندگان مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۵۲.۲ درصد از شرکت کنندگان مبتلا به دیابت نوع ۲ در این مطالعه، از این  اختلالات رنج می‌بردند.

نتایج این تحقیقات، این واقعیت را پررنگ کرده است که باید تلاشهای بیشتری برای شناسایی افراد در معرض خطر در اوایل بیماری انجام شود و به این افراد مشاوره و درمانهای مناسب در صورت لزوم ارائه گردد.

شواهد مجدداً از این مفهوم پشتیبانی می‌کند که یک شبکه‌ی حمایت اجتماعی سالم به کاهش عوامل استرس‌زا در زندگی این افراد کمک می‌کند، هنگامیکه این شبکه‌های اجتماعی توسعه نیافته باشند یا در دسترس نباشند، احتمال بروز مشکلات روحی و متعاقب آن نتایج منفی سلامت، بمراتب بیشتر خواهد بود.

این دیده‌گاه‌ها در هفتاد و هفتمین نشست سالانه‌ی انجمن دیابت آمریکا ارائه شد و بحث‌هایی برای آگاهی از برنامه‌های آموزشی آینده و استراتژیهایی برای کاهش خطر افسردگی، اضطراب، اختلال  در خوردن غذا برای افراد مبتلا به دیابت صورت گرفت.


به اشتراک بگذارید: پینترست تلگرام تامبلر لینکدین ایمیل

یک پاسخ بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *