وقتی فرزندتان به صورت مخفیانه وسیله بازی همسن و سال خود را برمیدارد نباید وی را سرزنش کنید و نام این کار وی را دزدی بگذارید، حس مالکیت در فرزندتان نسبت به این وسیله سرگرم کننده ممکن است ایجاد شود. سعی کنید با گفتار صحیح و آگاهانه وی را از این کار منصرف کنید.
کودکان تا ۴ سالگی خود را محور می‌‌بینند و همه چیز را متعلق به خود می‌‌دانند. ولی در همان سن ۳-۴ سال نیز متوجه می‌‌شوند که این عروسک یا توپ مال کیست ولی سعی میکند آن را مال خود کند. این موضوع نباید باعث شود فکر کنیم کودک دزدی میکند. باید از همین سالها به او آموزش دهیم تا برای دست زدن به اشیاء دیگران اجازه بگیرد. با این کار مفهوم مالکیت را به او یاد می‌‌دهیم. اگر کودک اسباب بازی هم بازی خود را بگیرد باید به او بگوییم که این وسیله مال تو نیست و باید به صاحبش برگردانی.
مواظب باشید؛ هرگز اسم دزدی را روی این کار نگذارید. از گفتن جملاتی مانند خدا دزد را جهنم می‌‌برد و … برحذر باشید. این جملات یک رفتار ساده تکاملی را به یک رفتار ناهنجار تبدیل میکند. اگر کودک در سنین بالاتر این کار را انجام داد به هیچ وجه سعی نکنید به خانواده مقابل بگوئیدکه این وسیله اشتباهی در وسایلش جا مانده است. وسیله را همراه با کودک به صاحب وسیله برگردانید و اصلا این ذهنیت را در کودک ایجاد نکنید که ما مسئولیت کار تو را به عهده می‌‌گیریم. برای این کار باید محرومیتی را هم در نظر بگیرید مثلا او را یک روز پارک نبرید البته برای اینکه پاسخ مفیدی از این کار بگیریم محرومیت‌ها حتما باید کوتاه باشد. در این کار خشونت به خرج ندهید.
