فینگرفودها فقط به درد دورهمی های عصرانه نمی خورند , حتی برای ناهارهای کاری , تولد و هر مناسبت دیگری هم مناسب هستند. فینگر فودها معمولا پر طرفدار ترین غذاهای میهمانی هستند , چون کوچک و به اندازه یک لقمه اند , بنابراین خوردنشان بسیار راحت است و همین طور که میتوانید از خودتان پذیرایی کنید , دست و بالتان برای احوالپرسی با میهمانان دیگر هم باز است . می شود یک نوشیدنی هم کنار دستتان باشد و با خیال آسوده از خود یا میهمانان تان پذیرایی کنید , ضمن اینگه فینگر فودها ریخت و پاش کمتری دارند
فینگر فود , که ترجمه تحت الفظی اش ” خوراک انگشتی ” است , از زمانی مشهور شدند که خوردن چیزها با دست و بدون قاشق , چنگال و کارد دوباره مد شد
این غذاهای لقمه ای و کوچک , درسال های ۱۹۲۰ تا ۱۹۳۳ در آمریکا , باب شدند که رستوران های زیرزمینی بدون آشپزخانه راه اندازی شده و برای پذیرایی از مشتریان , غذاهای لقمه ای یا همان فینگر فود را سرو می کردند . در همان زمان , برگزاری میهمانی های عصرانه در میان آمریکایی ها , محبوبیت زیادی پیدا کرده بود که همین میهمانی ها , عامل دیگری برای محبوبیت و شهرت بیشتر انواع فینگر فود شد
می شد با سرو این غذاها بی درد سر , کم خرج و سریع در کوچک ترین خانه ها هم میهمانی های شلوغ و پر جمعیت برگزار کنند
البته فینگر فود می تواند نقش پیش غذای قبل از غذای اصلی را داشته باشد . در فرهنگ غربی معمولا از تکه های مینیاتوری گوشت , رول های سوسیس , پنیر و زیتون روی سیخ چوبی , ران یا بال مرغ , اسپرینگ رول , ساندویچ های لقمه ای و لقمه ای نان پیتا به عنوان پیش غذای فینگر فودی سرو می شود
جالب است بدانید فرانسوی ها از اواخر قرن ۱۸ برای خودشان فینگر فود داشتند , اما آنها را ” کاناپه : صدا میکردند . کاناپه در فرانسه همان ” مبلمان ” است که مردم رویش می نشیند و از آنجا که فینگر فودها عموما یک تکه نان تست شده است , که رویش یک تکه گوشت یا پنیر است , می تواند تداعی کننده فردی باشد که روی مبل نشسته و به همین خاطر به کاناپه مشهور بود . اما به مرور زمان و با افزایش محبوبیت این نوع غذاها , هر نوع غذایی که لقمه ای و کوچک بود و در دورهمی ها سرو می شد , به فینگر فود شهرت یافت و خیلی از غذاهای ایرانی را هم می شود به این صورت سرو کرد ولی تطبیق این دو جور خوراک و شیوه سروشان به همین راحتی نیست
