استفاده از مکمل: متابولیسم سوخت در مواد غذایی که ما میخوریم، انرژی مورد نیاز برای قدرت گرفتن است، پروتئین های خاصی در بدن واکنش شیمیایی متابولیسم را کنترل می کنند و هر واکنش شیمیایی با سایر توابع بدن هماهنگ است.
استفاده از مکمل: انتخاب غذای مناسب و به مقدار صحیح و در زمان دقیق برای دستیابی ورزشکاران به شرایط مطلوب و بهینه امری بسیار مهم و اساسی است. پیشینه توجه به مسئله تغذیه در ورزش به سال های قرن ششم قبل از میلاد و بازیهای المپیک باستانی می رسد. خوراک روزانه میلوس کشتی گیر یونانی و برنده مدال طلا در ۵ دوره بازی های المپیک باستان ۱۰ کیلو گوشت بوده است.
غدای ورزشکاران
استفاده از مکمل: گالن فیلسوف پزشک مشهور یونان در قرن دوم قبل از میلاد نیز درباره نوع غذای مصرفی ورزشکاران برای ادامه تمرینات سنگین توصیه هایی داشته است. توصیه های تغذیه ورزشی کاپیتان بارکلی در سال ۱۸۱۳، تاکیدات سی. بردین قهرمان دو نیمه استقامت در کتاب خود درباره انتخاب صحیح مواد غذایی برای دوندگان و نتایج تحقیقات محققان از اوایل قرن ۱۹ و همچنین استفاده از مواد غذایی و نوشیدنی ها قبل و حین فعالیت های ورزشی، پروتکل تغذیه ای قایقرانان استرالیایی، مطالعات ازمایشگاهی دانشگاه هاروارد بر روی تاثیر تغذیه بر خستگی، انتشار کتاب آموزی اگل تون حاوی توصیه های تغذیه ای، بررسی غذای ورزشکاران در المپیک ۱۹۴۸ لندن توسط وزارت
بهداشت انگلیس، استفاده از نوشابه های ورزشی در مسابقات فوتبال دانشگاههای آمریکا، روی آوردن قهرمانان ورزشی به استفاده از مکمل های غذایی نظیر کراتین، کافئین، گلوکز و مایعات قندی و مکمل های پروتئینی و چربی از دهه هفتاد به بعد در پیشینه تغذیه ورزشی ثبت شده است.
مکمل ها بشتر با هدف تقویت عملکرد با اثر بر سوخت و ساز انرژی و دستگاه عصبی مرکزی، افزاش توده عضلانی و کاهش چربی بدن مصرف می شوند. مکمل ها به عنوان کمک های تغذیه ای ارگوژنیک موادی هستند که می توان آنها را علاوه بر رژیم معمول غذایی جهت حفظ، تقویت و بهبود عملکرد مصرف کرد. بطور کلی مکمل غذایی ماده ای مغذی را مهیا می کند که جزئی از یک فرایند فیزیولوژیک یا بیوشیمیایی در بدن است.
متابولیسم انرژی و خستگی دستگاه عضلانی
کاهش ذخایر انرژی، ناتوانی سیستم های تولید انرژی نظیر فسفاژن، گلیکولیز و اکسیداسیون و تجمع متابولیتها (محصولات جانبی متابولیکی) ممکن است موجب بروز خستگی عضلانی شود. با توجه به ا ینکه عملکرد و انقباض عضلانی در درجه ی اول از لحاظ سوختی به گلوکز خون وابسته است و سطح گلوکز خون نیز به وسیله ی عملکرد کبد در تبدیل گلیکوژن کبدی به گلوکز و بالعکس تنظیم می شود.
بنابراین کاهش یا تخلیه گلیکوژن کبدی، گلوکز خون و گلیکوژن عضلانی سبب اختلال در سیستم های تولید انرژی و کاهش یا تخلیه ی ATP می شود ه در فرایند انقباضی عضله نقش کلیدی دارد. انقباض عضلانی از لحاظ سوختی بعد از گلوکز و ذخایر گلیکوژنی کبد و عضله به اسیدهای چرب آزاد و اسیدهای آمینه ی شاخه دار خون وابسته ایت که در صورت کاهش یا تخلیه ی ذخایر آنها ممکن است عضلات دچار خستگی شوند. دستگاه فسفاژن اولین و سریعترین دستگاهی است که ATP مورد نیاز انقباض عضلانی را فراهم کرده و ATP ذخیره ی بدن را حفظ می کند.
خستگی عضلانی
فسفوکراتین فقط از طریق ATP تولید می شود لذا کاهش یا تخلیه ی PC و یا ATP سب اختلال در سیستم ATP-PC شده که سبب افت تولید انرژی و بروز خستگی عضلانی می شود. کاهش ذخایر انرژی یعنی گلیکوژن کبدی، گلیکوژن عضلانی، گلوکز خون، تری گلیسرید و BCAAS عضلانی می تواند بر عملکرد دستگاه گلیکولیز و اکسیداسیون اثر کرده و موجب بروز خستگی عضلاانی شود.
تجمع متابولیت ها (محصولات جانبی متابولیکی حاصل از سوخت و ساز) از جمله اسید لاکتیک و PI (فسفات غیر آلی، معدنی) نیز از طریق مکانیسم های زیر سبب خستگی عضلانی می شوند افزایش یون هیدروژن حاصل از تجمع اسید لاکتیک در داخل سلول عضلانی موجب کاهش K+ درون سلولی، سنتز PC در میتوکندری می گردد که می تواند با مهار گلیکولیز از طریق مهار آنزیم PFK، کاهش جفت شدن تحریک- انقباض از طریق کاهش میل ترکیبی تروپونین و چرخش پلهای ارتباطی بر انقباض عضلانی تاثیر منفی بگذارد.
