برای کنترل استرس فرزندمان از چه روش هایی می توانیم کمک بگیریم؟ با صحبت باوی در مورد دلشوره ها و دلمشغولی های کودک می توانید وی را در کنترل استرسش کمک کنید، سعی کنید این مشکلات روحی را برای وی آسان و قابل حل جلوه دهید.
۱.کنترل: برای کمک به کودکی که دچار استرس شده است، باید نخست دلهره‌اش را کنترل کنید و اگر مؤفق نشدید، حتماً خودتان در این خصوص با او مشورت کنید و نظرش را جویا شوید.
۲. گوش دادن: خانواده مهم‌ترین منبع کمک است، باید به کودک کمک کنید تا استرس خود را که دیگر کنترل شدنی نیست، بشناسد. بی‌خوابی، تغییرات ناگهانی خلق و خو، تیک‌های عصبی و سردردها، همگی از نشانه‌های استرس هستند. با کودکتان صحبت کنید. صحبت کردن فشارها را کم میکند،به او نشان می‌دهد که تنها نیست و ثابت میکند که شما آنجا هستید تا به او کمک کنید و به دلهره‌ها و دلواپسی‌هایش گوش دهید.
۳.مشکلات بچه را کم اهمیت جلوه ندهید: حتی اگر مشکلات او به نظرتان بی‌معنا باشد، باید بدانید که این مسائل برای اوکاملاً واقعی و با معناست. هرگز به او نخندید، مسخره‌اش نکنید و در برابر ترس‌هایش بی‌تفاوت نباشید
. ۴. برنامه روزانه او را تغییر دهید: اغلب اوقات بهتر است تا در برنامه روزانه او تغییراتی ایجاد کنید تا بتوانداستراحت کند و اصطلاحاً نفسی تازه کند. دقت کنید که زمان بازگشت از مدرسه، موقع مناسبی برای مطالعه و انجام تکالیف مدرسه نیست.
۵. او را از هر جهت آماده کنید: این خیلی مهم است که بچه‌ها را هنگام بازگشایی مدارس آماده کنید، بویژه زمانی که مدرسه یا مقطع تحصیلی‌اش را عوض میکند.
۶. زمانی را برای استراحت او در نظر بگیرید: گاهی اوقات برنامه درسی کودکان آنقدر فشرده است که دیگر زمانی برای گردش، خیال پردازی و اندیشیدن باقی نمی‌ماند و این در حالیست که چنین لحظاتی برای تجدید قوای او بسیارلازم و ضروری هستند.
۷. اعتماد به نفس او را افزایش دهید:این خیلی مهم است که به فرزندتان اجازه دهید تا در رفع مسأله پیش آمده، مشارکت کند. ایجاد اعتماد به نفس در او، از حذف عوامل استرس‌زا، بسیار با اهمیت‌تر است. همراه با او کتاب‌هایی در مورد استرس بخوانید، کتاب‌های خوبی که مناسب سن او باشد. با خواندن چنین کتاب‌هایی، او به خوبی به مشکلش پی خواهد برد و می‌تواند روش‌های رفع آنها را بیابد.
۸. به آنها مهارت ریلکس شدن یا همان شل کردن عضلات را بیاموزید: بعضی از تکنیک‌های ریلکس شدن را با کودکتان تمرین کنید و به فرزندتان هم یاد بدهید. خودتان با مثال و در عمل، این تکنیک‌ها را به او نشان دهید.
۹. کمک بخواهید: اگر حس کردید که زیر بار این وظایف خم شده‌اید و اصطلاحاً کم آورده‌اید، حتماً با یک متخصص اطفال یا یک روانشناس تماس بگیرید، آنها به شما کمک می‌کنند تا رفتارها و برخوردهای مناسبی داشته باشید.
کمک به کودکان پیش دبستانی: کودکان صفر تا شش سال قدرت تحلیل و یافتن راه حل برای رفع مشکلات خود را ندارند.تنها این بزرگترها هستند که می‌توانند از آنها در برابر استرس‌هایشان حمایت کنند. میزان موفقیت در این مواقع، تماماً به والدین بستگی دارد. والدین باید نشانه‌های استرس را بشناسند، مشکل را تشخیص دهند، به حرفهای کودک گوش دهند، به او اطمینان خاطر دهند و او را در آغوش بگیرند. اگر استرس کودک درعکس العمل به مهد کودک است، حتماً مربی را در جریان نگرانی خود قرار دهید و دقت کنید فرزندتان چگونه و با چه کسی در این محیط بازی میکند. به کودکتان اطمینان دهید که به خاطر او و به کمک خودش، شیوه مناسبی برای رفع مشکلش پیدا خواهید کرد. برای او مثال بزنید و در مواقع حساس آرامش خود را حفظ کنید.
