یلدا شبی به زیبایی تمام سال است , آئینی به برکت تمام رسومست , تمدنی به غرور دنیاست. آنقدر تقویممان مناسب های این وری و اون وری داره که از اصل خودش دور مانده ایم کمی غور در آئین و تاریخ شب یلدا غرور را در قطره قطره خون هر ایرانی فوران میکند. شبی برای لذت بردن , شبی برای با هم بودن , شبی برای به هم دل دادن , صداقت و راستی را پیشی گرفتند. شبی که فردایش دستور دادن مجاز نیست , فخر فروشی و استبداد بی معناست , انسانها همه در یک گروه و دسته هستند . شبش را هم نشین و هم خوراک هم اند و روزش را دوش به دوش هم قدم برمی دارند و این یعنی تمام قانون و عدالت , عدالتی که از هفت هزار سال پیش آغاز شده است و این نیز مفهوم تمدن دارد که ما از هفت هزار سال پیش در دنیا سرآمد مساوات و عدل و لذت و صداقت و یکدلی بوده ایم
آمده است روز بعد از شب یلدا هیچ ایرانی حق جنگ و دستور ندارد حق کشتن حیوانات را ندارد و باید مقابل یک درخت سرو بایستد و عهد ببندید که تا سال دیگر یک درخت سرو بکارد , آئین هایی پر از عشق و زندگی , پر از طبیعت و سلامتی و اما امروز شبش را تا صبح بیدار و بخور و بزن و برقص و هرچه ناموروزن تر بهتر و فردایش دوباره شروع دغل بازی و دروغ و کلاهبرداری .
این آیین امروز ماست و آن آئین نیاکان ما . و این است که باید گفت یلدا در یلدا ماند و من و تو در غرق در مناسبت ها و آئین و رسومی شده این تا برای هم فخر بفروشیم و یا مدعی قداست باشیم . باشد , باشد که اندیشه جهالت و تواضع بر غرور حاکم شود . دستی برسانیم و کتابی بخوانیم و به تاریخمان بنازیم , باشد . شب یلدا پیشاپیش مبارک
