ماستکتومی راهی برای درمان سرطان پستان از طریق از بین بردن پستان یا بخشی از آن با کمک جراحی است. زخم ماستکتومی نتیجه این عمل جراحی است. روش برش و زخم ایجاد شده ناشی از جراحی هنگام انجام یک ماستکتومی، هر دو به میزان بافتی که باید برداشته شود بستگی دارد و البته میزان تمایل زن برای بازسازی پس از عمل نیز در آن بی تاثیر نیست.
برای شروع جراحی، یک جراح، برشی بر روی پوست قفسه سینه انجام می دهد تا بتواند به قسمت داخلی پستان دسترسی داشته باشد.
پس از اتمام جراحی و بخیه زدن، با بهبود زخم، یک جای زخم ماساکتومی تشکیل می شود. اکثر جای زخمهای ماستکتومی در یک خط افقی بر روی سینه، ایجاد می شود. اغلب، نوع برش و زخم ناشی از آن بستگی به جایی که ضایعه سرطانی پستان در ابتدا بوده است، دارد.
در طی سالها انجام جراحی پستان، روشی که جراحان برای برداشتن ضایعه پستانی انجام می دهند، به طور قابل توجهی تغییر کرده است. در حال حاضر گزینه های مختلف جراحی در دسترس زنان وجود دارد و آنها باید مطمئن شوند که جراحشان چه روشی را برای انجام این جراحی در نظر دارد و چه عوارضی خواهد داشت.
چه نوع ماستکتومی باعث بروز زخم ماستکتومی می شود؟
در حالیکه تمام انواع باعث بروز جای زخم می شوند، جراحی می تواند طیف وسیعی از رویکردهایی را به دنبال داشته باشد:
ماستکتومی جزئی یا لامپکتومی
یک ماستکتومی جزئی شامل حذف تومور و برخی از بافت های پستان است. گاهی اوقات جراح نیز بخشی از پوشش را که عضلات قفسه سینه را پوشش می دهد حذف می کند.
یک لامپکتومی معمولا یک جای زخم خطی کوچک روی پوست پستان بر جای می گذارد. گاهی اوقات جراحان میتوانند برش را در ناحیه زیر پستان یا اطراف نوک پستان برای محو تر ماندن جای زخم انجام دهند.
با یک ماستکتومی جزئی ، بخش عمده پستان باقی می مانند و بنابراین بازسازی معمولا مورد نیاز نیست. زنان مبتلا به لوپکتومی، پس از عمل جراحی، باید تحت پرتودرمانی قرار بگیرند.
ماستکتومی با حفظ پوست
این روش جراحی به طور معمول بیشتر بر روی زنان مورد نظر قرار می گیرد. در این روش بازسازی پوست بلافاصله پس از انجام عمل صورت می گیرد. این شامل حذف پستان، آرئولا، نوک پستان و گره لنفاوی یا غدد داخل سینه است اما سعی می شود تا حد امکان پوست سینه حفظ شود و در نهایت ترمیم گردد.
حفظ بخش عمده ای از پوست پستان اجازه می دهد تا برای بازسازی فوری سینه، با استفاده از ایمپلنت یا بافت خود زن اقدام گردد.
ماستکتومی با حفظ نوک پستان (یا ماستکتومی زیرجلدی)
زنانی که تحت ماستکتومی پیشگیرانه قرار می گیرند و یا دارای یک سرطان پستان کوچک یا تومور کوچک سرطانی هستند می توانند نامزد خوبی برای یک ماستکتومی با حفظ نوک پستان باشند. این روش شامل حفاظت از پوست سینه و همچنین آرئول می باشد.
این تکنیک معمولا بر روی زنان با سینه های کوچکتر انجام می شود. با این حال، جراح می تواند برش را در ناحیه زیر پستان در خط سینه بند ایجاد کند تا جای زخم قابل مشاهده نباشد.
ماستکتومی ساده یا ماستکتومی کامل
این روش جراحی شامل حذف پستان، آرئولا، نوک پستان و گاهی اوقات برداشتن گره های لنفاوی و همچنین مقدار متغیری از پوست پستان بسته به برنامه های بازسازی می باشد.
دیواره قفسه سینه و گره های لنفاوی که از سینه دورتر هستند، مانند گره های لنفاوی زیر بغل حذف نمی شوند.
جراح به طور معمول یک برش شکل بیضی شکل می دهد که در اطراف نوک پستان در عرض پستان قرار می گیرد و یک جای زخم قابل مشاهده می باشد.
ماستکتومی رادیکال اصلاح شده
همانند یک ماستکتومی ساده، این روش شامل حذف تمام بافت پستان و نوک پستان و همچنین گره های لنفاوی در پستان و زیر بغل است. عضلات قفسه سینه اغلب باقی می ماند. ماستکتومی رادیکال اصلاح شده باعث ایجاد یک زخم بزرگ و قابل رویت در سینه می شود.
درمان های اضافی
هدف جراحی، ماستکتومی یا برداشتن تنها بافتی است که برای درمان سرطان زن ضروری است.
جراح پستان و انکولوژیست، بهترین تصمیم را برای یک زن می گیرد. پس از جراحی، یک زن چندین هفته را برای بهبودی نیاز دارد.
بعضی از روش ها مانند لومپکتومی معمولا نیازی به بستری شدن در بیمارستان نیست، در حالی که اغلب ماستکتومی ها نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارند.
پس از ماستکتومی، پزشک ممکن است پرتودرمانی یا شیمی درمانی را برای کاهش و یا کشتن سلول های باقی مانده سرطان توصیه کند. این می تواند در بهبود زخم تاثیر بگذارد.
یک زن ممکن است علائم عفونت، مانند التهاب، قرمزی، یا زهکشی از محل جراحی و همچنین تب، که می تواند عفونت سیستمیک را نشان دهد، را ببیند.
بازسازی پستان پس از ماستکتومی
بازسازی پستان بعد از یک ماستکتومی یک گزینه جراحی دیگر است، که جراح ظاهر سینه زن را در زمان ماستکتومی یا بعد از آن بازسازی می کند. یک جراح میتواند از قسمت دیگری از بدن بیمار بافت بردارد یا با استفاده از ایمپلنت های پستان یا ترکیبی از هر دو برای بازسازی سینه استفاده کند.
بازسازی بافت اتولوگ
یکی دیگر از گزینه های بازسازی بافت اتولوگ است که همچنین به عنوان بازسازی “فلپ” شناخته می شود. در این روش پزشک یک بافت را از شکم، پشت و یا باسن مورد استفاده قرار می دهد.
این می تواند روش های بسیار دقیق باشد زیرا جراح گاهی اوقات باید گردش خون را به بافت پستان بازگرداند. باز هم این نوع بازسازی را می توان در زمان ماستکتومی یا بعضی از زمان ها در آینده انجام داد.
اگر یک زن بازسازی را انتخاب نکند، چه باید بکند؟
حدود ۴۴ درصد از زنان مبتلا به ماستکتومی تصمیم به بازسازی سینه، نمی گیرند. برخی از دلایل این زنان ممکن است موارد زیر باشد:
√ نگرانی های بهداشتی که می تواند جراحی های آینده را خطرناک یا ناخوشایند سازد.
√ تمایل به ادامه فعالیت های روزانه سریع تر.
√ نگرانی در مورد گرفتن بافت از مناطق دیگر بدن یا استفاده از ایمپلنت برای بازسازی سینه.
√ نگرانی در مورد هزینه های مربوط به بازسازی.
برخی از زنان که بازسازی را انتخاب نمی کنند، می توانند پروتز یا سینه مصنوعی را که می توانند با یک سینه بند یا یک دستگاه سینه چسبنده ای که به بدن زن متصل می شود، را انتخاب کنند.
خالکوبی های ماستکتومی
در فوریه ۲۰۱۷، مجله انجمن پزشکی آمریکا مقاله ای با عنوان “نقش خال کوبی در زخم های ماستکتومی” منتشر کرد که در آن زنانی که جراحی ماستکتومی انجام داده اند، بر روی جای زخم خود خالکوبی انجام می دهند تا آن را بپوشانند. این یک رویکرد در حال ظهور برای زنان است که تصمیم به بازسازی سینه ندارند.
ترجمه از: فرزانه پاشایی
هرگونه کپی برداری با نام روزنه آنلاین مجاز می باشد.
