اگر تنبیه کردن کودک به صورت اصولی صورت بگیرد می تواند برای وی آموزنده نیز باشد و نکات مفیدی را نیز به وی بیاموزد به عنوان مثال توضیح رفتار بد وی و پیامدهای مضر آن برای اطرافیان و نظرات منفی آنها درمورد کودک می تواند اطفال را به نادرست بودن رفتارشان آگاه سازد.
برقراری نظم و انضباط در خانه، حتی با استفاده از تنبیه، این موضوع مهم را برای کودکان روشن میکند که پدر و مادر نسبت به رفتارهای او مسئولیت دارند. علاوه بر این به کودکان نشان می‌دهد که والدین، محدوده‌ها و مرزهای مهمی را تعیین می‌کنند که مهارت‌های ارزشمند زندگی را به آنان می‌آموزد.
کودک معمولا بعد از انجام دادن رفتار بد و نامناسب، با احساس گناه مواجه می‌شود. بنابراین، تنبیه متناسب و مطلوب می‌تواند این احساس گناه را تسکین دهد و به کودک بیاموزد که در آینده چطور از تکرار شدن موقعیت‌های مشابه جلوگیری کند. این کار هم بدرفتاری‌های او را کاهش می‌دهدو هم دفعات تنبیه شدن را کم میکند. برای مثال، برداشتن اسباب‌بازی‌هایی که توسط کودک رها شده‌اند، به او می‌آموزد که باید از وسایل و دارایی‌های خودش مراقبت کند و مسئولیت محافظت از آنها را خودش بر عهده دارد. برخی از متخصصان به والدین توصیه می‌کنند که تنبیه را فقط براساس یک بدرفتاری خاص در نظر بگیرند.
به نظر آنان، این کار باعث می‌شود که کودک از اشتباهات خودش بیشترین درس را بگیرد و اشتباه خودش را دقیق‌تر بفهمد. تنبیه کردن کودک خارج از محدوده متناسب با هر رفتار، احساس گناه را در او تسکین نمی‌دهد و حتی می‌تواند آن را تشدید کند.عبرت گرفتن کودک از اشتباهات خودش به راهنمایی والدین و تنبیه متناسب نیاز دارد. فرآیند یادگیری و رشد کودک براساس همین نکات پیش می‌رود.
