هرگز اجازه ندهید سطح امگا۳ در فرزندتان کاهش پیدا کند، این امر می تواند باعث ایجاد افسردگی و اختلالات روحی و روانی در آن ها شود.فقر امگا۳ عامل انواع ناراحتی های روحی شناخته شده است، برای پیشگیری از نگرانی، خشم و بدخلقی از منابع خوراکی امگا۳ کمک بگیرید.
از آنجا که کمبود اسیدهای چرب امگا ۳ منجر به بیماریهای روانی چون افسردگی و درخودماندگی میشود، شاید عجیب نباشد اگر بگوییم که این کمبود منجر به بیش فعالی هم خواهد شد. نتایج بدست آمده از تحقیقات دانشمندان نشان میدهد که میزان لیپیدها در خون کسانی که از این بیماری رنج میبرند، کم است. لیپیدها کارهای مختلفی را در بدن انجام میدهند. ترایسیل گلیسرولها در بدن به عنوان منبع انرژی و عایق حرارتی به مصرف میرسند.
فسفو لیپید ها،گلیکولیپیدها و کلسترول به عنوان واحدهای اصلی سازنده انواع غشاها و لیپوپروتئینها هستند. همچنین این مواد میتوانند به دیگر ترکیبات حیاتی مهم مثل پلاکتها، پروستاگلندینها،دیاسیل گلیسرولها،سرامیدها و هورمونهای استروئیدی تبدیل شوند. تحقیقات دیگر نشان میدهند در افرادی که دچار فقر این ماده هستند، مشکلات رفتاری و یادگیری بیشتر دیده شده است. لازم به یادآوری است که این کمبود با خشکی پوست و مو، تشنگی زیاد و نیاز دائم به ادرار کردن خود را نشان میدهد.
میزان پایین امگا ۳ در خون، از یک کمبود غذایی و از یک سوخت و ساز ناقص در بدن نشأت میگیرد. هنگامیکه تغذیه به میزان مناسب و کافی نباشد، هورمون استروژن برای حفظ مواد غذایی موجود وارد میدان میشود و این در حالی است که هورمون تستسترون دقیقاً برعکس آن عمل میکند؛ و همین قضیه ثابت میکند که پسربچهها بیشتر از دختر بچهها در معرض ابتلا به بیش فعالی هستند.
در خصوص دانستن این موضوع که اسیدهای چرب چه نقشی در ابتلا به TDAH دارند، نظریهای وجود دارد که براساس آن اسیدهای چرب انتقال دهندههای عصبی از جمله دوپامین و سروتونین را تحت تأثیر قرار میدهند. محققان رابطهای را میان میزان امگا۳ و دوپامین شناسایی کردهاند. این رابطه در قسمتی از مغز که مسؤول فعالیتهایی مثل برنامهریزی، کنترل امیال و انجام صحیح یک فعالیت است، پررنگتر به نظر میرسد.
به نظر میرسد اسیدهای چرب امگا۳ همانند ریتالین، منجر به افزایش حجم دوپامین در خون شوند. علاوه بر این، محققان مشاهده کردهاند که از بعضی جهات، نشانهها و علائم بیش فعالی شباهتهایی با نشانههای زودهنگام بیماری اختلال دوقطبی دارد و همین مسأله باعث شده تا عدهای از خود بپرسند که آیا بیماری که تحت عنوان TDAH شناخته شده است، در حقیقت یک اختلال ناشی از نگرانی، خشم و بدخلقی نیست؟