باقلا نوعی از حبوبات است که در مناطق گرمسیر یافت می شود و استفاده های غذایی مختلفی نیز دارد. برخی از دانشمندان معتقدند مصرف باقلا می تواند از تاثیرات منفی بیماری پارکینسون بکاهد. می خواهیم از عوارض جانبی و مضرات مصرف باقالا بیشتر بدانیم با ما همراه باشید.
باقالا از خانواده حبوبات است و گیاه بومی جنوب غرب آسیا و شمال آفریقا به حساب می‌آید. این دانه محصول فصل خنک به‌خصوص بهار است و بیشتر در مناطق سردسیری و شمالی کشور کشت می‌شود. با این حال در پاییز و زمستان در بعضی مناطق گرمسیری مانند خوزستان هم برداشت می‌شود. باقالا سابقه چندین هزار ساله دارد و از دیرباز توسط یونانیان، رومیان باستان و همچنین مصریان فراعنه مصرف می‌شد حتی نمونه‌هایی از باقالا در قبرهای مصریان باستان پیدا شده است!
امروزه در ایران دو نوع عمده باقالا کشت می‌شود؛ یکی باقالای معمولی که به صورت خام یا پخته مصرف می‌شود و دیگری باقالای لوبیا مانند گیلان معروف به «پاچِ باقالا» است که ریزتر و لطیف‌تر است اما خام خورده نمی‌شود و بیشتر در خوراک محلی «باقالا قاتُق» به کار می‌رود. باقالا زرد نیز همان خشک شده باقالا سبز است که از آن در تهیه دمپختک استفاده می‌شود.
بیماری پارکینسون از بیماری های نسبتا شایع مغز و اعصاب است که اغلب در سنین ۵۰ سال به بالا مشاهده می شود.
وی خاطر نشان کرد: پژوهش تاثیر باقلا بر پارکینسون توسط محققان دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر روی ۳۰ بیمار مبتلا به این بیماری انجام شده است.این متخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه گیاه باقلا به ویژه باقلای جوانه زده حاوی مقدار بسیاری «دوپامین» است، افزود:
در مغز بیماران مبتلا به پارکینسون این ماده (دوپامین) کاهش می یابد، لذا فرد مبتلا باید این ماده را مانند انسولین در بیماران دیابتی، دریافت کند.نیکخواه اظهار کرد: هم اکنون دوپامین به صورت داروی خوراکی از دیگر کشورها وارد می شود، اما با تولید عصاره باقلا می توان دوپامین را به صورت دارویی برای بیماران مبتلا تولید کرد.
به گفته وی، هم اکنون گیاه باقلا به وفور در شهرستان نیشابور کشت می شود.عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی مشهد افزود: با توجه به فواید بسیار گیاه باقلا، می توان از آن برای تولید عصاره خوراکی باقلا، پیشرفت طب سنتی و در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی در کشور استفاده کرد.
بیماری پارکینسون که برای اولین بار توسط دکتر «جیمز پارکینسون» دانشمند بریتانیایی در سال ۱۸۱۷ میلادی کشف شد، همان لرزش در وضعیت استراحت است که بیشتر در سنین پیری شایع است.این بیماری که گاهی در جوانان هم دیده می شود، بر اثر از بین رفتن سلول های ترشح کننده ماده ای به نام دوپامین که یک انتقال دهنده عصبی است، رخ می دهد.
