خستگی محیطی-خستگی زمان ورزش کردن و حرکات بدنی دراز مدت تناوبی و یا تداومی با کاهش در مقدار استیل کولین به دلیل کاهش در غلظت پیش ساز آن یعنی کولین یا فعالیت سلولهای کولینرژیک ایجاد می شود.
خستگی محیطی:جایگزینی کولین از دست رفته در طی تمرینات ورزشی با جلوگیری از کاهش آن می تواند در ازاد سازی عصبی استیل کولین تاثیر گذاشته و متعاقب آن بر میزان عملکرد ورزشی و خستگی نقشی موثر ایفا کند.
میزان استیل کولین
خستگی محیطی:انقباض عضلانی به وسیله سیگنال هایی که توسط عصب های خاص (عصب های کولینرژیک) به سمت عضلات منتقل می شوند ایجاد می شود. این سیگنال های ملکولی به نام نوروترانسمیتر استیل کولین شناخته می شوند که از کولین سنتز می گردند. غلظت بالای کولین شرایطی را فراهم می کند تا استیل کولین نیز به نسبت بالایی سنتز و رهایی داشته باشد.
کاهش کولین در طی فعالیت بدنی شدید موجب کاهش آزادسازی استیل کولین شده و در نتیجه بر روی استقامت و عملکرد تاثیر می گذارد. در شرایطی که در آن سطوح کولین پلاسما کم بشد عملکرد عضلانی به سرعت موجب خستگی عضلات می شود در تمرینات ورزشی شدید طولانی مدت به دلیل استفاده وسیع از مسیر سیگنالی انقباض عضلانی، میزان سطوح کولین پلاسمای خون کاهش می یابد.
حفظ نیروی عضلانی
خستگی محیطی:استیل کولین فراوانترین نروترانسمیتری است که در بیشتر قسمتهای بدن یافت می شود. سنتز، ترشح و جذب دوباره ی آن در اتصال عصب- عضله برای تولید و حفظ نیروی عضلانی ضروری است. سنتز استیل کولین نیز تحت تاثیر فراهم بودن پیش ساز آن یعنی کولین است که به طور طبیعی از طریق مصرف مواد غذایی تامین می شود. استیل کولین در سیتوپلاسم از کولین و استیل کوآ تحت تاثیر آنزیم کولین استیل ترانسفراز ساخته می شود. تحقیقات نشان داده اند که خستگی هنگام ورزش های طولانی مدت با کاهش فعالیت نرونهای کولینرژیک و کولین موجود در پلاسما همراه است. در بعضی بیماری ها نظیر آلزایمر نشان داده شده است که مصرف مواد دارویی محرک نرونهای کولینرژیک مانند عصاره ی گیاهی سیج، عملکرد دستگاه عصبی را بهبود می بخشد.
خستگی محیطی:خستگی کلی بدن می تواند تحت شرایط گوناگون شامل خستگی مرکزی، محیطی و یا هر دو باشد و با اشکار بودن و یا نبودن نشانگرهای هر یک از خستگی های مرکزی یا محیطی به صورت خستگی بارز و یا نهفته تعریف شود. همچنین خستگی کلی بدن با توجه به تکمیل زمان برگشت به حالت اولیه و برطرف شدن علایم خستگی طی یک یا دو روز استراحت بعد از پایان یک میکروسایکل با جایگزینی منابع انرژی، مواد مغذی و غیر مغذی و شروع میکروسایکل بعدی با بار کارهای قابل تمرین و یا برطرف نشدن علایم خستگی برای شش ماه یا بیشتر، نامتناسب بودن خستگی با شدت فعالیت بدنی و آشکار نبودن علت آن خستگی حاد یا مزمن نامیده شود. البته در بعضی منابع به خستگی عصبی- عضلانی نیز اشاره شده است که در داخل اتصال عصب- عضله بوقوع می پیوندد.
