اگر می خواهید از اختلال روانی در فرزندتان پیشگیری کنید بهتر است به وی بیشتر توجه کنید، به روحیات و علاقیات وی اهمیت دهید، و از بروز مشکلات عاطفی در وی پیشگیری کنید، افسردگی و اختلال اضطرابی در کودکانی والدینی پرخاشگر و ستیزه جو دارند بیشتر دیده می شود.
غفلت، نوعی کودک‌آزاری روان‌شناختی است که می‌تواند اثرات مخرب جدی و بلندمدتی بر زندگی افراد باقی بگذارد. کودکانی که مورد غفلت واقع شده‌اند، معمولا با چنین مشکلاتی روبه‌رو هستند: بدخوابی, مشکلات عملکردی در مدرسه,اختلال در غذا خوردن, رشد ضعیف, مشکلات ناشی از پرخاشگری,مشکلات رفتاری و مشکلات عاطفی.
این کودکان معمولا رفتار سرکشانه‌ای از خودشان نشان می‌دهند و مبتلا به اختلال اضطرابی و افسردگی هستند. غفلت، زمانی اتفاق می‌افتد که لباس، غذا،مراقبت پزشکی، مسکن و محافظت مورد نیاز کودک تامین نمی‌شود. کودکانی که چنین مشکلی را تجربه می‌کنند، معمولا به نیازهای اساسی و مهم زندگی دسترسی ندارند، چون والدین یا سرپرستان عمدا امکانات لازم را برای‌شان فراهم نمی‌سازند. قرار گرفتن در معرض خشونت بین والدین یا سرپرستان، و بی‌توجهی به رفاه کودک نیز نوعی از انواع غفلت و بی‌توجهی نسبت به کودک است. کودکانی که همراه با والدین یا پرستاری زندگی می‌کنند که مبتلا به افسردگی و اختلال اضطرابی هستند، فشارهای مالی بیش از حد دارند یا از مهارت‌های لازم برای فرزندپروری برخوردار نیستند،بیش از کودکان دیگر با خطر رنج بردن از غفلت و بی‌توجهی مواجه می‌شوند.
علاوه بر این، والدینی که درگیری‌های خشونت‌آمیر با یکدیگر دارند، بیشتر کودک‌شان را مورد غفلت و بی‌توجهی قرار می‌دهند. استرس شدید، فقر و بیماری‌های روان‌شناختی، همگی می‌توانند خطر غفلت از کودک در خانه را افزایش دهند. در کنار این عوامل خطر، کودکانی که با ناتوانایی‌ها یا معلولیت‌های جسمی و روانی مواجه هستند یا در خانواده‌ای زندگی می‌کنند که چند فرزند زیر ۵ سال دارد، بیش از دیگران با خطر غفلت روبه‌رو می‌شوند.
