وقتی بدن دچار کمبود روی می شود عارضه های مختلفی در آن پدید می آید. آبریزش بینی، عطسه کردن و کهیر زدن، کم‌کاری تیروئید و ناراحتی‌های پوستی را می توان نام برد به راهنمایی های پزشکی موثر برای جبران کمبود روی بدن دقت کنید.
یکی از عوارض کمبود روی در بدن، ابتلا به استرس‌های مزمن است؛ درست مانند اتفاقی که هنگام کمبود کلسیم و منیزیم هم در بدن می‌افتد. کاهش سطح روی در بدن با افزایش ترشح هیستامین و بالا رفتن میزان استرس افراد، ارتباط مستقیمی دارد.
زمانی که میزان روی بدن به اندازه کافی باشد، ذخایر هیستامین در بدن هم متعادل خواهند بود اما با کاهش روی، این ذخایر در رگ‌های خونی آزاد می‌شوند و ۲ مشکل بزرگ برای ما ایجاد می‌کنند.
مشکل اول، بروز علایم حساسیت مانند آبریزش بینی، عطسه کردن و کهیر زدن است و مشکل دوم، افزایش واکنش نسبت به مواد آلرژن خواهد بود. از این مساله که بگذریم، باید بدانیم که کمبود روی در بدن با نازک شدن تارهای موی ما هم همراه خواهد بود.
کاهش سطح روی در بدن باعث کم‌کار شدن غده تیروئید و نازک شدن تار موها یا ابتلا به آلوپسی ناشی از آن می‌شود. مشکل کم‌کاری تیروئید ناشی از کمبود روی هم تنها با گنجاندن مکمل‌های روی در برنامه غذایی بیماران و تحت نظر پزشک معالج، امکان‌پذیر خواهد بود. ابتلا به برخی از ناراحتی‌های پوستی مانند آکنه یا بثورات پوستی هم به‌دلیل کمبود روی در بدن اتفاق می‌افتند.
به طور تقریبی در هر گرم گوشت ۳ تا ۵ میلی گرم روی وجود دارد. نان سفید، چربی و شکر فاقد روی هستند. گوشت، جگر ،تخم مرغ، میگو، گندم سبوس دار، تخم کدو حلوایی و گوجه فرنگی از روی غنی هستند. با خوردن هر ۱۰۰ گرم عدس یانخود یا گندم آسیاب نشده می توان ۴ تا ۵ میلی گرم روی وارد بدن کرد. در هر صد گرم سبوس گندم یا هر صد گرم ذرت، ۳ میلی گرم روی به بدن می رسد. جالب است که بدانید، جوانه گندم، حاوی ۱۷ میلی گرم روی و به عبارتی غنی از روی است و خوردن آن به تمام افراد توصیه می شود.
علاوه بر منابع غذایی حاوی روی، مصرف یک عدد مولتی ویتامین در روز که دارای ۱۰ تا ۱۵ میلی گرم روی است، بیشتر از اندازه کافی، میزان نیاز روزانه به روی را برطرف می کند. این در حالی است که زنان بالغ روزانه به ۸ میلی گرم و مردان بالغ روزانه به ۱۱ میلی گرم روی نیاز دارند. گیاه خواران و افراد بالای ۶۰ سال، طبق تجویز پزشک، باید میزان بیشتری روی مصرف کنند.
