اعتیاد به مصرف شیرینی جات عوارض جبران ناپذیری برای سلامتی مان در بر دارد بهتر است اعتیاد به مواد قندی را کنار بگذارید تا از ابتلا به امراض قندی در امان بمانید. اعتیاد به شیرینی خوردن یک امر غیرارادی است که اغلب زمانی که افراد استرس زیادی دارند شدت پیدا میکند.
یکی از متخصصان با مطالعه بر روی اعتیاد به مواد قندی و شیرینی‌ها، نتایج جالبی ارائه کرده است. او ابتدا چهار نوع اعتیاد به قند را از هم متمایز کرد:
۱. کسانی که مدام خسته هستند و از مواد قندی برای تقویت انرژی استفاده می‌کنند.
۲. کسانی که وقتی برای مدت نسبتا طولانی چیزی نمی‌خورند، به شدت در حالت تحریک‌پذیری قرار می‌گیرند و از مواد قندی به‌عنوان میان‌وعده سریع استفاده می‌کنند.
۳. کسانی که همیشه هوس خوردن چیزهای شیرین دارند.
کسانی که دچار عدم تعادل هورمونی هستند و از مواد قندی به‌عنوان نوعی تقویت‌کننده خلق‌وخو استفاده می‌کنند.به نظر او اضطراب مداوم، خستگی مفرط و هوس ثابت به خوردن مواد قندی، همگی نشانه‌های اصلی اعتیاد به مواد قندی محسوب می‌شوند. البته مقدار خاصی از مصرف روزانه مواد قندی وجود ندارد که بر اساس آن، اعتیاد به مواد قندی را تشخیص داد.
در واقع همه چیز بستگی به فرد دارد که چه زمانی احساس ضعف کند و بر اساس نشانگان کدام یک از چهار نوع اعتیاد به مواد قندی رفتاری کند. به نظر این متخصص، اگر مدام از مواد قندی به‌عنوان تقویت‌کننده انرژی استفاده می‌کنید، می‌توانید این مشکل را از طریق نوشیدن آب بیشتر،داشتن برنامه غذایی متعادل، حذف نوشابه و خوابیدن بیشتر، تا حدودی حل کنید.بعضی از اعتیادها با استرس تشدید می‌شوند، پس شناسایی و از بین بردن منبع‌های استرس‌زا اهمیت زیادی دارند. اگر هم از عدم تعادل هورمونی رنج می‌برید، باید با پزشک متخصص درباره هورمون‌درمانی یا دریافت مکمل‌ها مشورت کنید.
معمولا آن هایی که افسردگی دارند با خوردن غذاهای شیرین مثل بستنی و شکلات، یک حالت شعف و شادی پیدا می کنند، چون هورمونی به نام بتاآندورفین پس از مصرف این غذاها در بدن ترشح می شود که باعث می گردد افراد افسرده و کسل، حال شان بهتر شود؛ مثلا دادن حلوا در مراسم عزاداری همین اثر را دارد. اما در رابطه با شوری و ترشی چنین چیزی نداریم و دقیقا نمی توان گفت که فردی که کم خونی یا کمبود آهن دارد حتما گرایش به شیرینی خوردن دارد.
البته نمی توان در مورد هر یک از این حالت ها به طور قطع حرفی زد، ولی عادت کردن بدن به یک مزه، بیشتر به نوع ذائقه و تغییرات هورمونی مربوط است.
مصرف افراطی یک ماده غذایی خاص در درازمدت ، طبیعی و درست نیست و اثرات مُضری دارد.
