فیتواستروژن ها را می توانید از منباع غذایی مختلفی مانند لوبیا چیتی و لوبیا قرمز دریافت کنید. فیتواستروژن ها مانند داروهای هورمونی عوارضی برای سلامتی مصرف کنندگان ندارند و می توانند باعث جبران کمبود استروژن در بدن بانوان شوند.
در مقایسه با هورمون کمی که در گوشت‌ها وجود دارد، منابع پروتئینی گیاهی مثل سویا حاوی ترکیبات هورمونی زیادی هستند. گاهی اوقات به هورمون‌های گیاهی که اغلب با نام فیتواستروژن شناخته می‌شوند، ایزوفلاون می‌گویند. در بین همه گیاهان، سویا بیشترین میزان هورمون‌های گیاهی را دارد، و گیاهان دیگری که فیتواستروژن زیادی دارند شامل لوبیا چیتی و لوبیا قرمز می‌شوند. به‌عنوان مثال، بر اساس بانک اطلاعات تغذیه‌ای USDA، میزان فیتواستروژن در هر ۱۰۰ گرم سویا،
حدود ۴۲ میلی‌گرم است، و حتی هر ۱۰۰ گرم توفو (پنیر سویا) حدود ۲۳ میلی‌گرم فیتواستروژن دارد. مواد غذایی دیگری که فیتواستروژن زیادی دارند، شامل غلات غنی‌شده با پروتئین سویا می‌شود که هر ۱۰۰ گرم‌شان حاوی ۹۴ میلی‌گرم فیتواستروژن است. برای این‌که میزان هورمونی که در گیاهان وجود دارد را با هورمون گوشت‌ها مقایسه کنید، باید بدانید که هر ۱ میلی‌گرم برابر است با ۱ میلیون نانوگرم!
در واقع، هر تکه استیک ۲ نانوگرم هورمون دارد که در برابر هورمون غذاهای گیاهی تقریبا برابر با صفر است! البته با این‌که غذاهای گیاهی حاوی هورمون خیلی بیشتری هستند، اما مصرف فیتواستروژن‌های گیاهی هیچ خطری برای سلامتی ندارد. در حالی که هورمون قرص‌های ضدبارداری و هورمون‌های جایگزین در زمان یائسگی مضرات زیادی دارند.
زنان قبل و بعد از یائسگی دارای علائمی هستند که مربوط به کاهش استروژن می‌باشد. جایگزینی استروژن می‌تواند باعث درمان آن علائم گردد. سوال این است که چرا بیش از یک درمان برای درمان علائم منوپوز وجود دارد؟ این بدین دلیل است که استروژن های استروئیدی پاسخ‌های همگون در همه بافت‌های هدف ندارند و یا احتمالا به‌دلیل اثرات نامطلوب آنها می‌باشد. استروژن به رسپتور استروژن( ER ) باند شده و باعث عمل ترجمه برداری ژن می‌گردد.
دو زیر گروه از ER ، شناخته شده‌اند که توزیع سلولی و غلظت متفاوت در بافت های هدف دارند. باند شدن با ER و حوادث بعدی آن شدیداً پیچیده است و وابسته به بافت، سلول و محیط می باشد. فیتو-استروژن ها به خوبی استروژن ها می‌توانند به رسپتور آنها باند شوند.
