پیاز کاربردهای درمانی فراوانی دارد. این گیاه در پخت و پز استفاده های زیادی دارد. از آب پیاز برای رفع عفونت گوش و از بین بردن سلولهای سرطانی استفاده می شود. برای میکروب زدایی از محیط نیز می توانید این گیاه را در مناطق مختلف از منزل قرار دهید. پیاز اثرات دارویی فراوانی دارد که در ادامه به آن ها اشاره خواهیم کرد.
پیاز گیاه است چندساله به ارتفاع تا یک متر، دارای پیاز لایه‌لایه که پوست آن به رنگ‌های سفید، زرد کمرنگ و صورتی مایل به ارغوانی است.
۲- مهم‌ترین اثرات دارویی پیاز در بیماری‌های قلبی-عروقی، دیابت، تنفسی، سرطان و میکروبی است.
۳- اثرات ایده‌آل پیاز در کاهش امراض قلبی-عروقی مربوط به مواردی از جمله کاهش چربی خون؛ کاهش کلسترول و تری‌گلیسیرید؛ کاهش چسبندگی پلاکت‌ها و افزایش فیبرینولایزن می‌باشد. اصولا این خواص در پیاز خام به مراتب بیشتر از پیاز پخته و سرخ‌شده وجود دارد؛چرا که اجسام مؤثر در پیاز مواد گوگردی هستند که با حرارت تبخیر و تجزیه می‌شوند.
۴- عصاره پیاز روی سلولهای سرطانی اثر سمی ایجاد می‌کند. این مسأله در پژوهش‌های داخل و خارج از بدن حیوانات مطالعه شده است.
۵- اثرات ضددیابت پیاز در آزمایش‌های کلینیکی در مقایسه با داروهای فن‌فورمین و تولبوتامید چشمگیر است.
۶- در طب عوام از پیاز برای درمان آسم، سرفه، سیاه‌سرفه و دیگر مشکلات تنفسی استفاده می‌کنند. اثر ضدآسم پیاز در پژوهش‌های جدید به اثبات رسیده است.این پژوهش‌ها نشان می‌دهد، که اثر ضدآسم پیاز نسبتا قوی بوده و به نظر می‌رسد مربوط به ترکیباتی چون کورستین و ایزوتیوسیانات‌های موجود در آن باشد.
۷- پیاز دارای خواص ضدمیکروبی، ضدقارچی و ضدکرم می‌باشد. این آثار در پیاز ضعیف‌تر از سیر است؛ در عوض، میزان مصرف پیاز به مراتب از سیر بیشتر است.
۸- در زمان مصرف پیاز، تعدادی از باکتری‌های مؤثر بر پوسیدگی دندان، از جمله استرپتوکوک‌موتانس، استرپتوکوک سبرینوس و پروفی روموناز جینجیوالس کاهش چشمگیری پیدا می‌کنندو بنابراین در جلوگیری از پوسیدگی دندان مؤثر است.
۹- پیاز دارای اثر ضدقارچ بر روی تعدادی از جمله میکروسپوریوم کانیس، میکروسپوریوم ژیپسئوم، آسپرژیلوس فلاوس، پنی‌سیلیوم‌پوبروم و . . . می‌باشد که عمدتا مربوط به ترکیبات گوگردی آن است.
۱۰- اثرات مهم دیگر پیاز عبارتند از: ضداکسیدان، ضدحساسیت، ضدورم و التهاب، هضم‌کننده غذا و رفع بی‌اشتهایی، درمان زخم‌ها، واریس و آکنه. به طور خلاصه دانشمندان معتقدند که با یک رژیم غنی از پیاز می‌توانبا بسیاری از امراض شایع و مهم قرن بیست و یکم مبارزه کرد.
۱۱- برای استفاده از اثرات دارویی مذکور، روزانه ۵۰ تا ۱۵۰ گرم پیاز خام یا آب این مقدار و یا حدود ۲۰ گرم پیاز به صورت خشک باید مصرف شود.
۱۲- بوی پیاز مربوط به مواد گوگردی و همچنین بیشتر آثار دارویی آن نیز مربوط به همین مواد است. این مواد در اثر حرارت تبخیر یا تجزیه می‌شوند، بنابراین، خواص پیاز پخته و به ویژه سرخ کرده به مراتب کمتر از پیاز خام است.
۱۳- پژوهش‌های چندانی روی پیازبا رنگ‌های مختلف (سفید، زرد کمرنگ و صورتی)، پیاز تازه و کهنه، پیازهای با شدت تندی و بوی مختلف صورت نگرفته است، ولی در مجموع می‌توان گفت که خواص اصلی همه آن‌ها تا حد زیادی مشابه است؛ فقط در میزان مواد مؤثر کمی با یکدیگر اختلاف دارند.
۱۴- پیاز باید در جای خنک، خشک، تاریک و در یک لایه کیسه‌های سوراخ‌دار در محلی که جریان هوا برقرار باشد، نگهداری شود.
۱۵- علت روان شدن اشک از چشم در موقع خرد کردن پیاز این است که وقتی سلولهای پیاز پاره می‌شوند، آنزیم‌های آلیناس باعث شکسته شدن آمینواسید سولفوید شده و تولید اسید سولفنیک می‌کند.
