می خواهیم در این بخش از بیماری ناخنک و نشانه های ابتلا به آن در چشم بگوییم. گاهی اوقات لکه سفیدی روی قرنیه را می پوشاند و به خوبی در چشم مبتلایان قابل مشاهده است به این بیماری ناخنک می گویند که غالبا در اثر گرمای زیاد هوا و عوامل محیطی مختلف می تواند پدید بیاید.
در چشم انسان‌ها بافتی به نام ملتحمه وجود دارد که به طور طبیعی بافتی کم‌رنگ و نیمه‌شفاف است که اجازه می‌دهد تا چشم انسان به طور نرم حرکت کند. ملتحمه در معرض مستقیم هوای بیرون و آفتاب قرار دارد. عواملی مثل هوا، گرد و غبار، مواد آلاینده، دود، آتش، کوره، سرمای شدید برف و یخبندان، اشعه، خشکی بیش از حد و اشعه ماواراء بنفش خورشید وجود دارند
که می‌توانند باعث تحریک ملتحمه و رشد آن شوند. رشد ملتحمه که به بیماری ناخنک معروف است به صورت گوشت اضافه در چشم است. این گوشت نشانه آن است که فرد مدت زیادی در معرض هوای بیرون یا آفتاب قرار داشته است. سن شیوع بیماری ناخنک حوالی ۴۰ تا ۵۰ سالگی است. ناخنک بیشتر در افرادی دیده می‌شود که در کوه و دشت زندگی می‌کنند یا به عبارتی مشاغلی دارند که مدام چشم‌‍‌ها در فضای آزاد و در معرض هوا قرار دارد. ( این بیماری در کشاورزان، کارگران یا دامداران بیشتر دیده می‌شود و کارمندان به ندرت به آن مبتلا می‌شوند.)وقتی ناخنک پیشرفت کند بزرگ شده و به قرنیه نزدیک می‌شود و روی آن را می‌پوشاند.
ناخنک باعث قرمزی، سوزش و خشکی چشم می‌شود از طرفی چون روی قرنیه هم گسترش یافته است کم کم بینایی فرد را نیز کاهش می‌دهد. ناخنک را می‌توان با عمل جراحی از بین برد ولی احتمال عود زیاد است چون عامل اصلی را نمیتوان از بین برد. البته بعد از عمل روش‌هایی وجود دارد که با استفاده از آن می‌توان احتمال عود را به حداقل رساند. حتی می‌توان بعد از برداشتن بخشی از ملتحمه عمل پیوند ملتحمه را انجام داد تا جلوی پیشرفت گرفته شود.
