آشپزی را علمی نگاه کنیم : به راستی آشپزی چیست ؟ شاید برای بسیاری , آشپزی بازی رنگ ها باشد که با قرار گرفتن مواد خوراکی از رنگ های مختلف در کنار یکدیگر نقاشی بی نظیری را خلق میکند . شاید از نگاه برخی دیگر , آشپزی بازی طعم ها باشد که در تلفیق با یکدیگر یک معجون سلامتی بی نظیری را به وجود می آورد , اما از نگاه من , آشپزی فراتر از همه این هاست . نگاه من به آشپزی علاوه بر رنگ و طعم , نگاه علمی است . آشپزی در واقع هنری است که علم در آن به شدت نقش دارد و صرفا نمی توان از سر سلیقه و ذوق , یک سری مواد را با یکدیگر ترکیب کرد و نام یک خوراک را به آن نسبت داد
حتی اگر نگاهی به آشپزی سنتی سرزمین خودمان هم داشته باشیم , در پس ترکیب مواد هر کدام از خوراک ها , علمی نهفته است که نسل به نسل چرخیده تا به ما رسیده است . مستندات موجود در کتاب دایره المعارف آشپزی سنتی ایرانی ( از خورشخانه ایران باسنان تا آشپزخانه در هر استان ) گواه زنده ای است بر علمی بودن آشپزی سنتی ایران
آشپزی هنری است که باید آن را نفس کشید
آشپزی را علمی نگاه کنیم : وقتی حرف از علم در آشپزی می زنیم , قرار نیست فرمول های سخت شیمی و حال و هوای آزمایشگاه های مواد در ذهن مان تداعی شود . مراد از علم در آشپزی , علم شناخت و آگاهی از مواد خوراکی است , علمی که با تجربه و ازمون و خطاهای بی شمار به دست می آید . علمی که اگر آن را خوب آموخته باشیم , به راحتی می توانیم دست به ترکیب مواد خوراکی بزنیم و خودمان یک خوراک خواه ساده و خواه سخت را خلق کنیم
در حقیقت شناخت و آگاهی از مواد خوراکی , علمی است که با آشپزی زیاد و پر تکرار و البته به کارگیری هوش و حافظه به دست می آید . اینجاست که مصرع ” بسیار سفر باید تا پخته شود خامی ” در مورد آشپزی هم مصداق پیدا میکند. آن قدر باید درگیر این هنر شد تا از واکنش مواد خوراکی در ترکیب با یکدیگر آگاه شد . آنگاه است که میتوان دست به کار شد و خوراکی را به نام خود ثبت کرد . در یک کلام , آشپزی هنری است که باید آن را نفس کشید
