آمادگی جسمانی مادر:مشاوره فعالیت های فیزیکی می تواند بر شیوه های فرزندپروری و در نتیجه فعالیت فیزیکی روزانه کودکان تاثیر بگذارد. به طور خاص، والدین با فعالیت جسمانی کودکان خود می توانند تغییر رفتار را افزایش دهند که فعالیت بدنی کودکان را افزایش می دهد.
آمادگی جسمانی مادر:نوزاد با دستورالعمل به دنیا نمی آیند. بسیاری از روش ها با آزمون و خطاست. برای این که تجربه خوبی از بزرگ شدن کودک داشته باشید باید مطالبی را از داخل و خارج بدن بدانید. زمانی که نوزاد به دنیا آمد او را از نظر فیزیکی به دقت مورد بررسی قرار دهید تا حتما ۱۰ انگشت دست و پا را داشته باشد. حال بایستی راجع به آنچه درون او می گذرد بدانید. عکس العمل نوزاد به موقعیت های خاص چیست؟ ریتم های زیستی او چه مواردی هستند؟ او چه چیزهایی را دوست داشته و چه چیزهایی را دوست ندارد؟
آمادگی جسمانی مادر:هر نوزادی منحصر به فرد است که با خصوصیاتی مادرزادی متولد می شود که نشانه چگونگی پاسخگویی او به محرک های محیطی است و به آن مزاج یا خلق و خو نیز گفته می شود. پس از دو ماه ممکن است متوجه رفتارهایی در نوزاد شوید. نوزاد را تا دو هفته بعد تحت نظر داشته باشید و رفتارهایش را در مورد موارد ذکر شده تحت نظر قرار دهید:
- نظم- قابل پیش بینی بودن اعمال زیستی از قبیل غذا خوردن، خواب و دفع
- سطح فعالیت- فعالیت های حرکتی و نسبت دوره های فعال به غیر فعال در وی
- آستانه حساسیت- سطح تحریک مورد نیاز برای پاسخگویی نوزاد
- پذیرش- عکس العمل در برابر ایجاد تغیر در برنامه روتین روزانه یا تجربه های جدید
- خلق و خو- حالت کلی نوزادان (خوشحال، خنثی، غرغرو، دائما در حال گریه)
- آسیب پذیری- اثربخش بودن محرک های خارجی در تغییر رفتار
- مدت توجه- مدت زمانی که به یک عمل بدون وقفه توجه نشان می دهد.
پس از این که رفتارهای نوزاد را تحت نظر قرار دادید بیشتر انتظار نیازهایش را خواهید داشت. به یاد داشته باشید که بایستی با رشد و بزرگ شدن بچه خود را با نیازهایش وفق دهید. آشنایی با الگوهای رفتاری نوزاد، رویارویی با تغییرات او را برایتان راحت تر می کند.
الگوی تنفس صحیح همراه با ورزش
در کنار تمامی ورزش ها، الگوی تنفس صحیح نیز بایستی به خوبی رعایت شود. پیش از انجام هر گونه حرکتی، سعی کنی ستون فقرات را تثبیت کنید. دم را از طریق بینی و بازدم را از طریق دهان با لبهایی جمع شده انجام دهید. سعی کنید هر چه عمیق تر نفس کنید با دم قفسه سینه را باز کرده و یا بازدم شکم را فرو ببرید. جمع کردن ماهیچه های شکم به سمت داخل را تمرین کرده و با انبساط پهلوها و پشت قفسه سینه تنفس کنید.
هنگامی که از نحوه تنفس تان آگاهید عضلات تنه و قفسه سینه در حال فعالیت اند. راجع به شل کردن عضلات شانه، گردن، بازو و پاها فکر کنید. در طی انجام تمامی ورزش ها روی نحوه تنفس تان تمرکز کنید. با آگاهی از تنفس ارتباط ذهن و بدن قوی تر می شود. اگر شک دارید فقط تنفس کنید.
پرسش:
به دلیل مشکل سینوس هایم نمی توانم با بینی تنفس کنم چه کاری را پیشنهاد می کنید؟
پاسخ:
بهترین کار این است که هم با بینی و هم بدون بینی تنفس کنید. به هر حال چنانچه تنفس از طریق بینی برایتان مشکل است از هر طریقی که احساس راحتی می کنید نفس بکشید.
تیلت خوابیده لگن
در حالی که زانوها خمیده است و دستها بر روی زمین قرار دارد بر روی پشت تان دراز بکشید. دستها را ریلکس در طرفین قرار دهید. در حال انجام بازدم شکم را به سوی مهره های کمر بکشید مفصل لگن را به سمت بالا بچرخانید. در حال انجام دم به حالت اولیه بازگردید. در ین وضعیت وزن استخوان خاجی را بر روی زمین احساس کنید. تمرین مذکور را ۸ تا ۱۰ بار تکرار نمایید.
