برخی کودکان به اضطراب جدایی مبتلا هستند و نمی خواهند از والدین خود دور باشند، می خواهیم به روش های مختلف مستقل شدن کودک و افزایش توانایی جدایی از والدین در اطفال اشاره کنیم. هرگز به فرزندتان در این زمینه اصرار نکنید و با میل و رغبت خودش اتاق خواب وی را جدا کنید.
کودکان تا قبل از ۳ سالگی نسبت به هرگونه جدایی از کسانی که آنها را دوست دارند و از آنها مراقبت می‌کنند عکس العمل نشان میدهند. در اصطلاح متخصصان بهداشت و روان، به این واکنش «اضطراب جدایی» میگویند. امکان دارد که هر روز شما هنگام جدا شدن از کودک خود این عکس العمل را در او ببینید یا هنگامی که شما با تلفن صحبت می‌کنید یا به حمام می‌روید او به شدت گریه کند و این موضوع باعث عصبانیت و ناراحتی شما شود. برخی مادران به گریه کودک اهمیت نمیدهندو برای مستقل شدن او تلاش می‌کنند او را تنها بگذارند اما باید بدانیم که چه موقع برای مستقل شدن فرزندمان اقدام کنیم و بدون برنامه ریزی قبلی وسریع اقدام نکنیم و مراقبت‌‌های لازم را انجام دهیم تا در آینده کودک دچار مشکلات بیشتری نشود. این پروسه، زمان خیلی طولانی نیاز دارد. امکان دارد ماه‌ها وقت صرف شود تا این جدایی موقت برای کودک قابل درک شود. باید به مرور به او توضیح دهید که معنی این جدایی موقت این نیست که دیگر شما را نخواهد دید و بازگشتی وجود ندارد.
برای کم شدن این اضطراب از شش ماهگی که غذای کمکی را به فرزندتان میدهید یک قاشق هم دست او بدهید ،درست است که نمیتواند بخورد و فقط اطرافش را کثیف میکند ولی همین راه مستقل شدن کودک است. مقداری باید صبر و تحمل خود را بالا ببرید. این نا‌مرتبی ارزش استقلال وی را دارد. به مرور با افزایش سن و ورود به مهد میزان وابستگی کودک به شما کم می‌شود اما اگر نشد از روانپزشک اطفال کمک بگیرید.
