کوه و دشت و صحرا در سیزده فروردین

هیچ چیز بی پایان نیست  , جز قدرت لایتناهی پروردگار . نوروز هم با تمام زیبایی خود در نهایت به پایان رسید , پایانی که به اندازه آغاز آن شیرین خواهد بود .یکی از ویژگی های خاص نوروز در همین نهفته است که آغاز و پایانش هر دو در نوع خود شیرین و خواستنی هستند . بله صحبت از سیزده به در است , روز که در تقویم ایرانی از آن به روز طبیعت یاد می شود . اعتقاد بر این است که در این روز باید  از خانه بیرون زد و به کوه و دشت رفت تا آخرین روز نوروز را در طبیعت بگذرانیم

یک باور اشتباه وجود دارد که عموم مردم تصور می کنند عدد ۱۳ نحس است و به همین خاطر باید روز سیزدهم نوروز را در خانه نمانند و به طبیعت  بروند تا نحسی را از خانه دور کنند . این در حالی است که چنین چیزی صحت ندارد

در فرهنگ ایرانی هیچ روزی نحس و بدیمن نیست . میتوان گفت که تمام روزها در تقویم ایرانی یک نام خاص دارند که از  آن میان , روزهای خاص به نام هایشان معروف هستند . روز سیزدهم فروردین نیز به ” تیر روز ”  معروف است که ویژه ستاره تیشتر یا ستاره باران آور است و در گذشته این روز را روز خجسته می دانستند

در ادبیات کهن ایران زمین , اعداد و ارقام مفاهیم خاصی داشتند که هنوز هم برخی از آن ها در سنت های قدیمی و جود دارند . به عنوان مثال اعداد ۳ , ۷ , ۱۳ و چند نمونه دیگر , رمز و رازهای نجومی و ریاضی در زوایای پنهان خود داشتند و این تاثیرات در سنت های ایرانی هم نفوذ پیدا کردند . هفت سین , هفت خان رستم و هفت شهر عشق و سیزده به در , از بارزترین آن ها محسوب می شود

روز طبیعت روی دعای باران

با نگاهی به تاریخچه سیزده به در , در می یابیم که این روز برای نیاکان ما , روز ستایش و طلب باران فراوان بوده است که به طبیعت می رفتند و از خداوند خواستار باران که مظهر آبادانی است , می شدند تا به طبیعت همیشه زیبا و سرسبز بماند  . روز سیزدهم فروردنی به بیان دیگر , دلالت بر نیاز انسان به باران و تجلی زندگی بشر در طبیعت داشته است , چرا که باران بهاری باعث سرسبزی و طراوت زمین شده و مصداقی از بهشت را ایجاد میکند به همین خاطر از گذشتگان دور , مردم در این روز به دشت و صحرا می رفتند تا با دعای خود مانع از خشکسالی شوند

آمادگی برای سیزده به در

با تمام این ها , امروزه خیلی از مردم این سنت را اجرا میکنند بدون اینکه چیزی از تاریخچه و فلسفه آن بدانند . همین که روز دوازدهم فروردین می شود  , به فکر آماده کردن وسایل و فراهم کردن ناهار برای سیزده به در می شوند . سیزده به در , هم مانند هر مراسم سنت دیگری , آداب و رسوم و خوراکی های خاص خود را دارد

خوردنی های سیزده به در

یکی از خوردنی های روز سیزده به در که بسیاری از مردن هنوز هم آن را پای ثابت این روز می دانند , آش رشته است , از این رو , از دوازدهم فروردین ماه , بساط آش از قبیل حبوبات را آماده میکنند ,  اما این روزها بیشتر تهیه کباب و جوجه کباب به عنوان وعده اصلی بسیار مرسوم تر شده است . در واقع به سیخ کشیدن کباب کوبیده و جوجه نیز گویی جزیی از تفریحات مردم در این روز شده است . بعد از وعده ناهار هم نوبت خوردن آجیل است . آجیلی که از ایام نوروز باقی مانده , مخصوص سیزده به در می شود و در آن روز با آن سرگرم می شوند

بازی های سیزده به در

یکی از کارهایی که در روز طبیعت انجام می دهیم , بازی های مختلف است تا حال و هوای خود را از چند روز تعطیلی و فعالیت نداشتن , متفاوت کنیم . بازی کردن در روز طبیعت آن هم با خانواده موجب ایجاد شادی و نشاط می شود که بخش مهمی از برنامه های این روز به حساب می آید . در گذشته بازی هایی همچون هفت سنگ , زو , الک دولک , چوب بازی بسیار مرسوم بود , اما امروز این بازی ها جای خود را به والیبال  و دوچرخه سواری داده است

اما بخش مهم ماجرا

گره زدن سبزه و به آب سپردن آن بخشی دیگر از آداب روز سیزدهم فروردین ماه است و در قدیم خانواده های ایرانی با نهایت دقت تا سیزدهم نوروز از سبزه عید مراقبت میکردند و روز سیزده , سبزه را به آب روان می سپردند , به این امید که این دانه ها به همراه آب روان موجب برکت و باروری کشتزارها شوند , اما امروزه که آب روان را در شهرهای بزرگ تر کمتر می توان دید , برخی هنوز بر این باور هستند  که باید سبزه را در دشت و طبیعت بکارند تا زمین از وجود آن بارورتر شود و قبل از هر کاری دختران مجرد گره ای به آن بزنند تا به میمنت برکت آن بختشان باز شود