به تازگی محققین به یافته های جدیدی در مورد سندروم روده چکه کن دست یافته اند. آن ها علت نامگذاری این بیماری را عبور مواد مختلف از دیواره روده میدانند. در صورت شدت یافتن این بیماری در بدن انواع عارضه ها مانند بیماری‌های خودایمنی پدید خواهند آمد.
دستگاه گوارش، مسئولیت چندین مورد از عملکردهای بسیار مهم را در بدن بر عهده دارد. این دستگاه، دقیقا جایی است که مواد غذایی را تجزیه می‌کند و مواد مغذی را برای جذب به جریان خون می‌فرستد. دیواره‌های روده نیز مانع مهمی برای جدا کردن روده از قسمت‌های دیگر بدن هستند. علاوه بر این، دیواره روده به‌عنوان نگهبان عمل می‌کند و دقیقا تعیین می‌کند که چه موادی به جریان خون و اندام‌های دیگر منتقل شوند. نفوذپذیری روده، اصطلاحی استکه برای توصیف نحوه عبور مواد مختلف از دیواره روده استفاده می‌شود. به‌طور معمول، شکاف‌های ریزی بین سلول‌های روده کوچک وجود دارند که اتصالات محکم نامیده می‌شوند. اگر اتصالات محکم آسیب ببینند یا بیش از حد شُل شوند، نشت‌پذیری در روده یا همان چکه‌کردن به‌وجود می‌آید. در این وضعیت، عناصر مختلف و ارگانیسم‌های موجود در روده،به داخل جریان خون نشت پیدا می‌کنند.
همین پدیده افزایش نفوذپذیری روده، با اصطلاح سندرم روده چکه‌کن شناخته می‌شود. وقتی که باکتری‌ها و سموم مختلف به جریان خون راه می‌یابند، التهاب را در سرتاسر بدن گسترش می‌دهند. افزایش نفوذپذیری روده در بیماری‌های خودایمنی از جمله دیابت نوع ۱، بیماری کرون و اختلالات التهابی پوست نقش دارد.
