احساس اضطراب تاثیرات منفی فراوانی بر بدن میگذارد. اختلال اضطرابی عامل انواع سرطان ها شناخته شده است و در شدت یافتن آن ها تاثیرگذار خواهد بود. بیمارانی که با سرطان دستو پنجه نرم میکنند نسبت به دیگران بیشتر در معرض عود بیماری سرطانی قرار دارند.
همه بیمارانی که با سرطان سر و کار دارند، ممکن است احساس اضطراب و اختلال اضطرابی کنند: کسانی که برای تشخیص سرطان غربالگری می‌شوند، منتظر نتایج آزمایش‌ها می‌مانند، تشخیص قطعی سرطان را دریافت میکنند، تحت درمان سرطان قرار می‌گیرند یا همیشه در پس ذهن‌شان نگران عود کردن سرطان هستند.
اضطراب و اختلال اضطرابی می‌تواند روی توانایی بیمار برای مقابله با تشخیص سرطان یا کمک به درمان آن، تاثیر منفی بگذارد. این وضعیت حتی می‌تواند کاری کند که بیماران به‌درستی چک‌آپ نشوند یا نوبت درمانی‌شان را به تاخیر بیاندازند. اختلال اضطرابی می‌تواند درد را افزایش دهد، تاثیر منفی روی خواب فرد بیمار بگذارد و باعث حالت تهوع یا استفراغ شود.
اختلال اضطرابی خفیف حتی می‌تواند کیفیت زندگی بیماران سرطانی و خانواده‌شان را تحت تاثیر خودش قرار بدهد و ممکن است واقعا نیاز به درمان پیدا کند. بعضی از بیماران مبتلا به سرطان، با سطح پایین اضطراب مواجه می‌شوند و برخی دیگر با سطح بالای اضطراب. سطح اضطراب را می‌توان با توجه به حالت‌های مختلفی دسته‌بندی کرد:
از توانایی فرد برای تنظیم زندگی با سرطان، تا مشکلات روانی جدی مثل ابتلا به افسردگی شدید. با این‌حال، بسیاری از بیماران مبتلا به سرطان، هیچ نشانه یا علائمی از مشکلات روانی خاص در خودشان ندارند. براساس آماری که محققان ارائه میکنند، حدود نیمی از بیماران مبتلا به سرطان، میزان بالایی از اضطراب را گزارش کرده‌اند. بیماران مبتلا به سرطان پانکراس، ریه و مغز، بیشتر احساس اضطراب داشته‌اند، اما عموما نوع سرطان روی میزان اضطراب تاثیری ندارد.
